Translate
Πέμπτη 24 Μαΐου 2012
« Τελικά το ή περικοπές αποδοχών ή καθόλου μισθός ισχύει ακόμα; Επόμενη μεταγραφή στη ΝΔ ο Τόμσεν είπε ο Π.Καμμένος » Φως στα «συμβόλαια θανάτου» του αδίστακτου Ρίτσαρντ Νίξον Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαΐου 23, 2012 Ο βετεράνος δημοσιογράφος παρουσιάζει, μέσα από απόρρητα έγγραφα, τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ ως έναν «σκοτεινό» πολιτικό, που… ενορχήστρωσε δολοφονικές ενέργειες κατά των Κάστρο, Αλιέντε και Ωνάση. Νέα, ιδιαίτερα αποκαλυπτικά στοιχεία για τη θητεία του Ρίτσαρντ Νίξον, του μοναδικού Αμερικανού προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, έρχονται σταδιακά στο… φως της δημοσιότητας. Το «Εθνος της Κυριακής» αναδημοσιεύει άγνωστες λεπτομέρειες από το αμερικανικό πολιτικό παρασκήνιο της εποχής, που συνέπεσε με τη σκοτεινότερη περίοδο της μεταπολεμικής μας ιστορίας, την επταετή χούντα των συνταγματαρχών… «Τα σκοτεινότερα μυστικά του Νίξον» («Nixon’s Darkest Secrets»), το πολυσυζητημένο βιβλίο του βετεράνου ρεπόρτερ του Λευκού Οίκου, Ντον Φούλσομ, κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο. Η πρόσβαση που εξασφάλισε ο ερευνητής δημοσιογράφος στα άκρως απόρρητα έγγραφα που σταδιακά αποχαρακτηρίζονται, αλλά και στις μαγνητοταινίες που ο ίδιος ο Νίξον κρατούσε από όλες τις κρίσιμες συνομιλίες του, φωτίζει άγνωστες έως τώρα πτυχές της αμερικανικής πολιτικής. Ο «εγκέφαλος» Ηθικός αυτουργός και «εγκέφαλος» δολοφονιών, ως αντιπρόεδρος του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ (1953-1961), ο Νίξον ενορχήστρωσε, σύμφωνα με το βιβλίο, από κοινού συνωμοσίες της CIA και της μαφίας για τη δολοφονία του Φιντέλ Κάστρο, ενώ παράλληλα ενέκρινε σχέδιο εξόντωσης του Αριστοτέλη Ωνάση προκειμένου να ανατραπεί η συμφωνία του Ελληνα Κροίσου με τη Σαουδική Αραβία για την κατ’ αποκλειστικότητα μεταφορά του πετρελαίου της. Η επιβεβαίωση από την πλευρά της CIA για τη συνεργασία με το οργανωμένο έγκλημα στην περίπτωση του Κουβανού ηγέτη ήρθε τελικά το 2007, μέσα από τη δημοσιοποίηση των σχετικών εγγράφων, γνωστών στην αργκό της υπηρεσίας και ως «οικογενειακών κοσμημάτων», σε δημοσίευμα των «Τάιμς του Λονδίνου». Η ανάλυση του Ντον Φούλσομ δείχνει ότι τα πρόσωπα που το 1961 συμμετείχαν στην επί προεδρίας Τζον Κένεντι αποτυχημένη επιχείρηση του Κόλπου των Χοίρων για την ανατροπή του Κάστρο ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που δύο χρόνια αργότερα δολοφόνησαν τον πρόεδρο στο Ντάλας. Σημειώνεται ότι οι ιστορικοί αναμένουν με ενδιαφέρον το 2017, που θα γίνει ο επίσημος αποχαρακτηρισμός περισσότερων από 1 εκατ. εγγράφων της CIA για τη δολοφονία του Τζον Κένεντι. Απειλές και στον Αγκνιου Ως πρόεδρος, ο Νίξον άναψε επιπλέον το πράσινο φως για τη δολοφονία του Χιλιανού ηγέτη Σαλβαδόρ Αλιέντε. Ακόμα και ο ελληνικής καταγωγής αντιπρόεδρος Σπίρο Αγκνιου δέχθηκε ευθείες απειλές για τη ζωή του, στην περίπτωση που θα αρνούνταν να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας σε βάρος του. Περίπου 20.000 Αμερικανοί ένστολοι χάθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ κατά τη διάρκεια της προεδρίας Νίξον. Ο Ντον Φούλσομ ισχυρίζεται ότι η μυστική υπονόμευση των ειρηνευτικών συνομιλιών το 1968 στο Παρίσι κατά την προεδρία Λίντον Τζόνσον, περισσότερο από την υπόθεση Γουότεργκεϊτ ή τους μακρόχρονους δεσμούς του με το οργανωμένο έγκλημα που αποδεδειγμένα χρηματοδοτούσε τις προεκλογικές του εκστρατείες, ήταν η χειρότερη προδοσία του «κολπατζή Ντικ». Τον Μάρτιο του 1969, ο Νίξον ενέκρινε την επιχείρηση «Πρωινό Γεύμα», τον ανηλεή βομβαρδισμό της ουδέτερης και ανίσχυρης Καμπότζης. Μέχρι τον Αύγουστο του 1973, τρία εκατ. τόνοι βόμβες σκότωσαν περίπου μισό εκατ. χωρικούς. Οι συνδυασμένοι βομβαρδισμοί των συμμάχων σε ολόκληρο τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν ως αποτέλεσμα τη ρίψη δύο εκατ. τόνων από βόμβες. Οι ιστορικοί μπορούν, επομένως, να κατηγορήσουν τον «κολπατζή Ντικ» ότι έριξε τις περισσότερες βόμβες από οποιονδήποτε άλλον Αμερικανό πρόεδρο στην Ιστορία. Η επιτύμβια επιγραφή στο μνήμα του λέει, ωστόσο, ότι «η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να απονείμει η Ιστορία είναι ο τίτλος του ειρηνοποιού». Ηλίας Δημητρακόπουλος Δικαίωση για τον Ελληνα που ξεσκέπασε τη σχέση Νίξον – χούντας Τον Ιούνιο του 1972 επιχειρήθηκε η, πιθανότατα, πιο φημισμένη διάρρηξη της Ιστορίας. Βασικός στόχος των «υδραυλικών» ήταν η επισκευή του ελαττωματικού κοριού στο τηλέφωνο του επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας των Δημοκρατικών. Το 1968, ωστόσο, η προεκλογική εκστρατεία του Νίξον είχε ενισχυθεί, μέσω του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Τομ Πάπας, με 540.000 δολάρια από την ελληνική ΚΥΠ και τη χούντα του Παπαδόπουλου. Ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, που αγωνίστηκε σθεναρά εναντίον της στυγνής δικτατορίας, ήταν ο πρώτος που αποκάλυψε την παράνομη χρηματοδότηση. Το 1973 ο Πάπας προσέφερε επιπλέον μεγάλα ποσά στον Νίξον προκειμένου να εξασφαλίσει τη σιωπή των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ. Μαγνητοταινίες που αποχαρακτηρίστηκαν το 1997 δείχνουν ότι ο Πάπας επεδίωκε σε αντάλλαγμα την παραμονή στην Αθήνα του Αμερικανού πρεσβευτή Χένρι Τάσκα. Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα, για την προσφορά του, από τον Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια, σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην ελληνική πρεσβεία στις ΗΠΑ. ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ksipnistere.blogspot.comΦως στα «συμβόλαια θανάτου» του αδίστακτου Ρίτσαρντ Νίξον « www.olympia.gr
Τετάρτη 23 Μαΐου 2012
Ελ Εριάν: Ποιοι ευθύνονται για την ελληνική τραγωδία! Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαΐου 23, 2012 http://www.newscode.gr/photos/images/sized/articles/untitled10-458x315.JPGΤον δρόμο που έχουν πάρει αρκετές άλλες χώρες των αναδυόμενων οικονομιών, οι οποίες ήρθαν αντιμέτωπες με την κρίση, τα τελευταία 30 χρόνια, ακολουθεί η Ελλάδα, σύμφωνα με άρθρο του επικεφαλής της PIMCO, Ελ Εριάν, στο Project Syndicate. Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν εκπληκτικές ομοιότητες με την Αργεντινή, λίγο πριν την χρεοκοπία της το 2001. Μια εξίσου τραυματική κατάρρευση οικονομική, χρηματοοικονομική, πολιτική και κοινωνική, λαμβάνει χώρα τώρα και εκτιμά ότι, θα πρέπει να αναμένουμε έντονες συζητήσεις αναφορικά με το ποιος φταίει για την δυστυχία που βιώνουν εκατομμύρια Έλληνες. Για τον Ελ Εριάν υπάρχουν τέσσερεις ύποπτοι και όλοι τους συμμετέχουν στην «έκρηξη» που θα αποδειχθεί ακόμα μεγαλύτερη από αυτό που αναμένουν οι περισσότεροι. Οι πολιτικές δυναμεις της χώρας «Αρκετοί θα βιαστούν να ρίξουν το φταίξιμο στις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις τις οποίες ηγήθηκαν τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία», σημείωσε. Η προθυμία τους για δανεισμό, με σκοπό την εξασφάλιση της ευημερίας στη χώρα τους, δημιούργησε τεράστια χρέη, σε μείωση της ανταγωνιστικότητας και της αναπτυξιακής προοπτικής. Η συνιστώσα του υπερδανεισμού Από την άλλη, για τους ιδιώτες πιστωτές, ήταν μεγάλη η «χαρά» τους, να χορηγούν χρήματα στην χώρα, απλά και μόνο για να αποφύγουν την ανάληψη ευθυνών όταν η «φούσκα» έγινε πλέον μη βιώσιμη, τονίζει ο ίδιος. Ο υπερδανεισμός ήταν τόσο διαδεδομένος που, οδήγησε την διαφορά της απόδοσης μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ομολόγων στις 6 μόλις μονάδες, ένα χαμηλό επίπεδο τόσο γελοίο, κατά τον Εριάν για δύο χώρες που διαφέρουν τόσο πολύ σε όρους οικονομικής διαχείρισης και χρηματοοικονομικών συνθηκών. Ο ρόλος της Ευρώπης Εν συνεχεία, ο επικεφαλής της PIMCO, αναφέρει ότι, η Ευρώπη με την σειρά της απέτυχε να αντιδράσει σωστά όταν έγινε εμφανές ότι, στην Ελλάδα είχαν ξεκινήσει τα προβλήματα. Ακόμα και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απέτυχαν να αξιολογήσουν το πρόβλημα της χώρας, πόσο μάλλον να συνεργαστούν για να το επιλύσουν. «Το ΔΝΤ υπέκυψε εύκολα» Τέλος, ο Ελ Εριάν κάνει αναφορά στο ΔΝΤ, το οποίο είναι επιφορτισμένο με την διαφύλαξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και στο να είναι ένας αξιόπιστος σύμβουλος των χωρών. Όπως τονίζει, το ΔΝΤ υπέκυψε εύκολα στις πολιτικές πιέσεις, ενώ οι σκοπιμότητες υπονομεύουν πλέον την λειτουργία του. «Καθένας από αυτούς τους υπόπτους, έχει ευθύνες, ενώ θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι πρόκειται για συνεργούς», αναφέρει στο άρθρο του ο επικεφαλής της PIMCO. Το πιο πιθανό σενάριο, για τον Ελ Εριάν είναι ότι οι “ένοχοι” θα γλιτώσουν πολύ εύκολα από αυτή την ιστορία, συγκριτικά με τα πραγματικά θύματα, που είναι οι αδύναμες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού. «Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, αυτές οι ευάλωτες ομάδες θα είχαν δικαίωμα να διεκδικήσουν πίσω τους μισθούς, τα επιδόματα και τα bonus που οι τέσσερεις παραπάνω υπεύθυνοι απήλαυσαν για καιρό», τονίζει. «Στον κόσμο μας όμως αποτελούν μόνο ένα μάθημα για το μέλλον», προσθέτει. newscode.gr Share this: Email Facebook Twitter Print Digg Reddit StumbleUponΕλ Εριάν: Ποιοι ευθύνονται για την ελληνική τραγωδία! « www.olympia.gr
Tο απόρρητο πείραμα της CIA!!!Το “καταραμένο ψωμί” Ήταν 16 Αυγούστου 1951, όταν στο χωριό Pont-Saint-Esprit, της νοτιοανατολικής Γαλλίας οι κάτοικοι άρχισαν να παρουσιάζουν... ομαδικές βασανιστικές παραισθήσεις! Από τη μια στιγμή στην άλλη 250 άνθρωποι άρχισαν να διηγούνται ιστορίες για “τρομαχτικά τέρατα και φλόγες” που τους έκαναν επίθεση μέσα στη νύχτα! Η “τρέλα” διαδόθηκε σε χρόνο ρεκόρ! Ένας 45χρονος αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ουρλιάζοντας πως δεν άντεχε άλλο “τον πόνο που του προκαλούσαν τα φίδια που κατασπάραζαν την κοιλιά του”! Ένας άλλος, πήδηξε από το μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου φωνάζοντας “είμαι αεροπλάνο”, ενώ ένα 12χρονο κορίτσι προσπάθησε να στραγγαλίσει τη γιαγιά του! Μια παρέα μαθητών έδειχναν σε όλους με καμάρι “τα κόκκινα λουλούδια που φύτρωναν στο σώμα” τους και την ίδια στιγμή ο δάσκαλός τους ικέτευε τους αστυνομικούς να του “ξαναβάλουν την καρδιά στη θέση της”, γιατι είχε πέσει στο πάτωμα! Συνολικά 5 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκείνες τις ημέρες, δεκάδες οδηγήθηκαν σε ψυχιατρικές κλινικές ενώ σε τουλάχιστον 120 άτομα χορηγούνταν για χρόνια ψυχοφάρμακα! Η διάγνωση: δηλητηρίαση από μύκητα! Οι γιατροί που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, έκαναν αμέσως τη διάγνωση: δηλητηρίαση από έναν παραισθησιογόνο μύκητα , που υπήρχε μέσα στο αλεύρι της σικάλεως το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή ψωμιού. Το “καταραμένο ψωμί”, που άθελά του έφτιαξε ο φούρναρης του χωριού, ήταν ο ένοχος για την συμφορά που είχε χτυπήσει το Pont-Saint-Esprit. Και παρέμεινε “ένοχος”, για 50 ολόκληρα χρόνια! Η CIA πίσω από τις μαζικές παραισθήσεις! Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ένας αμερικανός δημοσιογράφος, o H P Albarelli Jr., παρουσίασε μία εντελώς διαφορετική εκδοχή για το “καταραμένο ψωμί”! Σύμφωνα με την έρευνά του το ψωμί ήταν πράγματι “δηλητηριασμένο” αλλά όχι από κάποιον μύκητα και σίγουρα όχι “κατα λάθος”! Πίσω από την περίεργη αυτή ιστορία, κρύβεται η CIA κι ενα άκρως απόρρητο πείραμα που έκανε σε συνεργασία με την υπηρεσία του αμερικανικού στρατού, SOD! Όσο για τους επιστήμονες που έκαναν τότε την διάγνωση περί δηλητηρίασης από μύκητα, “εργάζονταν στην ελβετική φαρμακοβιομηχανία η οποία ήταν ο αποκλειστικός προμηθευτής LSD, για τη CIA και τον στρατό των ΗΠΑ”, υποστηρίζει ο H P Albarelli Jr. Μια περίεργη αυτοκτονία, οδήγησε στην αποκάλυψη! Ο αμερικανός δημοσιογράφος έφερε στο φως στοιχεία που δείχνουν πως με εντολή της CIA, στο ψωμί του τοπικού φούρνου είχε προστεθεί το παραισθησιογόνο ναρκωτικό LSD ως μέρος ενός πειράματος ελέγχου του μυαλού, mind control, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου. Η θεωρία αυτή βασίζεται σε απόρρητα έγγραφα της CIA, που κατάφερε να εξασφαλίσει ο κ. Albarelli , στην προσπάθειά του να ερευνήσει την περίεργη αυτοκτονία του Frank Olson, ενός βιοχημικού που εργαζόταν στην υπηρεσία του Αμερικανικού Στρατού, SOD. Ο επιστήμονας είχε πέσει από το παράθυρο του 13ου ορόφου δύο χρόνια μετά την υπόθεση του “καταραμένου ψωμιού”. Ο έλεγχος του μυαλού ήταν το ζητούμενο! Ερευνώντας την υπόθεση αυτή, ο αμερικανός δημοσιογράφος ανακάλυψε ένα εμπιστευτικό υπηρεσιακό σημείωμα μεταξύ ενός πράκτορα της CIA και ενός υπαλλήλου της φαρμακοβιομηχανίας, στο οποίο γινόταν αναφορά “στο μυστικό του Pont-Saint-Esprit” αλλά και “τις ομοιότητες που παρουσιάζουν τα συμπτώματα του LSD που χορηγήθηκε με τον μύκητα της σίκαλης”! Με το στοιχείο αυτό στα χέρια του, ο δημοσιογράφος άρχισε να ψάχνει απαντήσεις μεταξύ των συνεργατών του αυτόχειρα. Και 50 χρόνια μετά, είδε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του το κουβάρι των αποκαλύψεων. Δύο από τους βιοχημικούς που εργάζονταν τότε με τον Frank Olson, είχαν αποκαλύψει στους δικούς τους ανθρώπους ότι επρόκειτο για πείραμα της CIA με χρήση LSD, το οποίο έβαζαν στο αλεύρι που προοριζόταν για τον μοναδικό φούρνο της περιοχής, στη νοτιοανατολική Γαλλία! Από τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής δεν προκύπτει εμπλοκή των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών στο “πείραμα ελέγχου του μυαλού”. Μάλιστα , σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, οι γάλλοι διπλωμάτες έχουν ήδη ζητήσει από τη CIA να πάρει θέση για τις αποκαλύψεις του κ. Albarelli. ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA: Tο απόρρητο πείραμα της CIA!!!Το “καταραμένο ψωμί” στις 2:30 μ.μ. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο Facebook 12 σχόλια: Ξυπνήστε ρε ! ____ Το Πρώτο Ελεύθερο Δημοκρατικό Μπλογκ της Χώρας: Tο απόρρητο πείραμα της CIA!!!Το “καταραμένο ψωμί”
Τι γίνεται με τον Αλβανό συνταγματάρχη της SHIK; Ποιά η δράση του στις εξεγέρσεις και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας; Στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα ζει τα τελευταία έξι χρόνια Αλβανός αξιωματικός της SHIK, της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών της Kοσόβου που δρα στην Ελλάδα. Όταν έφτασε εδώ γνωρίζοντας αρκετά καλά ελληνικά είχε τον βαθμό του ταγματάρχη. Σήμερα είναι συνταγματάρχης και συνεχίζει να εργάζεται κάτω από τη μύτη των ελληνικών αρχών ασφαλείας που φαίνεται ότι δεν τον παίρνουν είδηση. Ο συγκεκριμένος δραστηριοποιείται στο μουσουλμανικό στοιχείο ενώ καθοδηγεί με κάθε τρόπο φανατικούς μουσουλμάνους ώστε να είναι έτοιμοι για κάθε μορφής φασαρίες. Την ίδια στιγμή κλιμάκια των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών από εκείνα που δρουν στην Ελλάδα, παρέχουν χρήματα αλλά και τεχνογνωσία σε ομάδες φονταμενταλιστών για καλύτερες και πιο επιθετικές εξεγέρσεις. Την λύση του γρίφου την αφήνουμε στις αρμόδιες Ελληνικές υπηρεσίες... Greek National Pride Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο Facebook στις 9:39 μ.μ. Αναρτήθηκε από ΒετεράνοςΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ-ΑΜΥΝΑ-ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ !! ΚΑΙ Η ΓΚΑΦΑ ΤΟΥ ΥΕΘΑ ΣΕΛΙΔΑ 39 18/ 4/2010.
WIND: Βγάζει στο σφυρί σπίτι για οφειλή 1.020 € ! ΑΙΣΧΡΟΙ! Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 23, 2012 20120523-141807.jpgΔεν πλήρωσε τον λογαριασμό της κινητής τηλεφωνίας της εταιρίας WIND επειδή αδυνατούσε λόγω της περικοπής μισθού από τις κατοχικές κυβερνήσεις του Μνημονίου και με συνοπτικές διαδικασίες κατάσχεσαν το σπίτι του και το βγάζουν στο σφυρί. Ο 40χρονος υπάλληλος του Δήμου Μελισσίων στον τομέα της καθαριότητας Γιάννης Τριανταφύλλου, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, ζει το δικό του δράμα στην Ελλάδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η συντεταγμένη Πολιτεία έχει αφήσει εδώ και καιρό ασύδοτες τις πολυεθνικές να κάνουν «παιχνίδι» με ακίνητα βιοπαλαιστών, ζητώντας αίμα. Την Παρασκευή 18 Μαΐου δικαστική επιμελήτρια, λειτουργώντας για λογαριασμό της «WIND ΕΛΛΑΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΒΕΕ», πέταξε στην πόρτα διαμερίσματος 92 τ.μ. το κατασχετήριο, αφήνοντας εντολή στον οφειλέτη ότι «θα του πάρουν ό,τι έχει και δεν έχει για να ξεπληρώσει τον απλήρωτο λογαριασμό», όπως κατήγγειλε στη «δημοκρατία» ο μισθοσυντήρητος εργαζόμενος. «Με απείλησαν εμένα και τη γυναίκα μου, δεν σεβάστηκαν τα παιδιά μου, με εξευτέλισαν και τώρα θέλουν να με ταπεινώσουν παίρνοντας ένα σπίτι που ουσιαστικά δεν μου ανήκει αφού είναι κληρονομιά, με την κληροδόχο να διατηρεί την επικαρπία και εγώ να μένω σε άλλη διεύθυνση και στο νοίκι από αυτή που επιδόθηκε η εντολή κατάσχεσης» αναφέρει ο κ. Γιάννης Τριανταφύλλου. Αυτά όμως για τα απρόσωπα επιχειρηματικά trust είναι λεπτομέρειες. Οπως λεπτομέρεια είναι ότι πάνω από 2.000 πολίτες από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν πατήσει την κόκκινη γραμμή της αυτοκαταστροφής για μικροχρέη και απλήρωτα γραμμάτια. Σύμφωνα με την κατασχετήρια έκθεση ακινήτου, ο Γιάννης Τριανταφύλλου από τον Οκτώβριο του 2011 έφτασε να χρωστάει με τους τόκους 1.020,55 ευρώ. «Τα 700 ευρώ μαζεμένα στη WIND. Παίρνω μετά τις περικοπές 680 ευρώ, δεν βγαίνω, μεγαλώνω δύο παιδιά. Τους παρακάλεσα να τους τα δίνω σιγά σιγά. Μου είπαν εντάξει και μετά μου έστειλαν τον επιμελητή» λέει ο καταγγέλλων. Ακολούθησε διαταγή πληρωμής και έκθεση επίδοσης. Τα συνηθισμένα. Οι επιμελητές δεν λειτουργούν με το θυμικό. Στις 11-4-2012 η δικηγόρος της WIND ΕΛΛΑΣ υπογράφει την εντολή η επιμελήτρια να εισπράξει τα χρήματα, άλλως να προχωρήσει στην αναγκαστική κατάσχεση του εκπλειστηριάσματος. Είχε ακολουθήσει βεβαίως το απαραίτητο «ξεψάχνισμα» στο υποθηκοφυλακείο Αμαρουσίου, ώστε να πληροφορηθεί η πολυεθνική τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη. Οπου σε πιάσουν. Ο Γιάννης Τριανταφύλλου από τις 15 Μαρτίου 2000 είχε αποκτήσει την κυριότητα ακινήτου σε πρώτο όροφο πολυκατοικίας, από την 90χρονη σήμερα νονά του, που εξακολουθεί να διατηρεί την επικαρπία μέχρι τον θάνατό της και να διαμένει εκεί. Η υψηλή κυριότητα όμως είναι στον οφειλέτη. Αρα το σπίτι στα Μελίσσια κατάσχεται. Μάλιστα το ακίνητο εκτιμήθηκε στα 70.000 ευρώ! Για να πληρωθεί χρέος 1.020 ευρώ! Στις 11 Ιουλίου 2012, στην αίθουσα πλειστηριασμών του Ειρηνοδικείου Αμαρουσίου, το πολυεθνικό fund πολυποίκιλων συμφερόντων στο οποίο η ελληνική Πολιτεία έχει παραχωρήσει το δικαίωμα να αναπτύσσεται επιχειρηματικά στην Ελλάδα και να μας στέλνει φουσκωμένους λογαριασμούς, ξεγυμνώνει φορολογούμενο πολίτη που παλεύει για να ζήσει. «Δεν με φώναξαν στο δικαστήριο, έγιναν όλα ερήμην μου και τώρα πάνε να μου πάρουν το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που διαθέτω αξίας πάνω από 150.000 ευρώ. Μπορεί να μην έχω λεφτά αλλά έχω αξιοπρέπεια. Εχω βάλει δικηγόρο. Θα τους πολεμήσω κι όπου με βγάλει» είπε στη «δημοκρατία» ο Γιάννης Τριανταφύλλου. Στέφανος Χίος Share this: Email Facebook Twitter Print Digg Reddit StumbleUponWIND: Βγάζει στο σφυρί σπίτι για οφειλή 1.020 € ! ΑΙΣΧΡΟΙ! « www.olympia.gr
Τρίτη 22 Μαΐου 2012
Δευτέρα 21 Μαΐου 2012
Κυριακή, 20 Μαΐου 2012 ΕΛΛΑΔΑ:Το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών, τώρα και με νόμο! 60Share ΑΠΟ ΤΙΣ 01.06.2013 ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ (ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ).. ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ (ΚΛΙΝΙΚΑ) ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ.. ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΕΙΣ.;;; ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΛΛΑ. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη... Εχθές κατ' εξαίρεση, άνοιξα τη τηλεόραση και τι είδαν τα μάτια μου;;Διαφήμιση για την δωρεά οργάνων και μάλιστα με δικά μας λεφτά. Αντί δηλαδή η κυβέρνηση να κάνει το χρέος της και να ενημερώνει τον κόσμο για το καινούργιο σχετικό νόμο, έτσι όπως δεσμεύτηκε, κάνει τηλεοπτική εκστρατεία για να παραπλανήσει τους πάντες. Δείτε πιο κάτω τι εννοώ. Απόσπασμα από την καταγγελία μου στην Χάγη: "Α4. ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ …. Ο πρώτος νόμος που θέτω υπόψιν σας είναι ο νόμος 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011 της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τον οποίο ρυθμίζονται οι γενικές αρχές και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες ανθρώπους με σκοπό τη μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα. Βάσει του νόμου αυτού, από το 2013 και εν αγνοία της πλειοψηφίας των πολιτών, η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη. Θα είμαστε δηλαδή το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών. Γιατί; Μέχρι τώρα, τα πράγματα είχαν ως εξής : - λήψη οργάνων γινόταν από όσους είχαν εκφράσει γραπτώς την επιθυμία τους αυτή στον ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων) ήόταν υπήρχε η συγκατάθεση των συγγενών για την αφαίρεση και δωρεά οργάνων προς µεταµόσχευση. - Αποκλειστική αρμοδιότητα για την αφαίρεση οργάνων είχε ο ΕΟΜ, όπως συμβαίνει άλλωστε και διεθνώς. Συνεπώς, όσοι επιθυμούσαν να είναι δωρητές οργάνων σώματος το έκαναν ελεύθερα με γραπτή δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Αυτό διασφάλιζε άριστα την επιθυμία και την ελεύθερη βούληση τους, αλλά και τη διαδικασία. Βάσει του καινούργιου νόμου: α. Η αφαίρεση οργάνων πραγματοποιείται από «Οργανισμούς Αφαίρεσης», που είναι νοσοκομεία Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, που έχουν λάβει τη σχετική άδεια. Παραχωρείται έτσι, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, δικαίωμα αφαίρεσης οργάνων σε τρίτους, οι οποίοι μάλιστα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είπα πιο πάνω, η αφαίρεση οργάνων διεθνώς γίνεται από τις ομάδες των μεταμοσχευτικών κέντρων και όχι από ιδιώτες. ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ …. β. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγµατοποιείται, εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Γίνεται δηλαδή βάσει δικαζόμενης συναίνεσής του. Σχόλιο: Με αυτό τον τρόπο, το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται με την έννοια του Εμπράγματου Δικαίου σε πράγμα, επειδή κάποιος (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) ασκεί πια κυριότητα επ’ αυτών, έχοντας από το νόμο το δικαίωμα να αποφασίσει για τα όργανα του θανόντος (αυτός που αποφασίζει για τα πράγματα ασκεί κυριότητα επ’ αυτών). Και επειδή το σώμα γίνεται πράγμα, ο νόμος προβλέπει και τους σχετικούς κανόνες ποιότητας και ασφάλειας. γ . Θανόν (πτώμα), θεωρείται πια και ο εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος και έτσι είναι υποχρεωτική από 01.06.2013 και η αφαίρεση οργάνων ενηλίκων – εγκεφαλικά νεκρών, εκτός εάν είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους εγγράφως στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, εάν υπάρχει πιστοποιητικό του γνήσιου της υπογραφής τους και αν αυτό φτάσει έγκαιρα στα χέρια όσων έχουν εξουσιοδότηση για την λήψη οργάνων. Σχόλιο : Φανταστείτε παρακαλώ τον εαυτό σας να περιμένει στον διάδρομο ενός νοσοκομείου αγωνιώντας για τον άνθρωπό σας (μητέρα, πατέρα, σύζυγο κλπ) και την ίδια στιγμή, ένας γιατρός να του αφαιρέσει τα όργανα επειδή ο άνθρωπος σας κηρύχτηκε εγκεφαλικά νεκρός και ο γιατρός δεν έχει στα χέρια του γραπτή βεβαίωση με γνήσια υπογραφή του ασθενή, ότι δεν επιθυμεί να γίνει κάτι τέτοιο. Όσο για την σχετική δήλωση εναντίωσης στην λήψη οργάνων, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, όχι μόνο ότι είναι μια διαδικασία που οδηγεί εκατομμύρια πολίτες σε μια περιττή γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να ολοκληρωθεί στο σύνολο, τόσο από πλευράς πολιτών όσο και από πλευράς ΕΟΜ αλλά είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δε θα προλάβουν ή δε θα μπορέσουν (για λόγους άγνοιας ή αδυναμίας ή αμέλειας κλπ) να καταχωρήσουν δήλωση στον ΕΟΜ. Έτσι θα μετατραπούν αυτόματα σε δότες και θα τους αφαιρεθούν τα όργανα χωρίς τη ρητή συγκατάθεσή τους. Εννοείται όμως ότι μια δήλωση μπορεί πάντα και να χαθεί ή να βρεθεί αφού πετσοκόψουν το σώμα του αιτούντα … Σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα: - η διάταξη περί της "εικαζόμενης συναίνεσης" ανοίγει τους ασκούς του Αίολου καθώς: - καταστρατηγεί την ελεύθερη βούλησή μας, υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέπει σε πράγμα τον άνθρωπο και τα όργανά του, υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού, δημιουργεί κινδύνους για τον πληθυσμό, βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού, αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος και την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό. - η ταύτιση της εγκεφαλικής νέκρωσης με το βιολογικό θάνατο, εκτός των προαναφερόμενων, νομιμοποιεί εμμέσως πλην σαφώς και την ευθανασία, επειδή η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από εγκεφαλικά νεκρό δότη, προκαλεί τον βιολογικό θάνατό του. Για το λόγο αυτό όμως, και επειδή η σχετική πράξη μπορεί πια να γίνει χωρίς αίτημα και χωρίς καμία προϋπόθεση, νομιμοποιείται όχι μόνο η ευθανασία αλλά και ο φόνος. Αναρωτιέμαι κιόλας πόσοι ασθενείς από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί από διάφορους ασυνείδητους; Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στις μακάβριες συνέπειες που ο νόμος μπορεί να έχει, για να μην δώσω και ιδέες. Πάντως, σημασία έχει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από έναν άνθρωπο, μία που δεν είναι μόνο τα ζωτικά όργανα αλλά όλα τα όργανα (το μεγαλύτερο είναι το δέρμα…), οι ιστοί και τα κύτταρα, τα οποία ως μέρος του οργάνου ταυτίζονται με αυτό. Δείτε εδώ τι περίπου εννοώ : How much is your dead body worth? - ως συνήθως, ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του έφτιαξαν ένα νομιμοφανές πακέτο και το πέρασαν από τη Βουλή. Αυτή η έντεχνη παρουσίαση όμως (βάπτιση της αυθαίρετης λήψης οργάνων ως δωρεά, βάπτιση των αναγκαστικών δοτών ως δωρητές και βάπτιση των εγκεφαλικά νεκρών ανθρώπων ως θανόντες) δεν ξεγέλασε τους επιστήμονες του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και άλλων επιστημόνων καθώς και την Εκκλησία της Ελλάδος (Ιερά Σύνοδος), οι οποίοι ήταν ενήμεροι για το σχέδιο νόμου, κατάλαβαν αμέσως τους κινδύνους που κρύβει και διαμαρτυρηθήκαν έντονα. Οι διαμαρτυρίες τους δεν έφεραν όμως κανένα αποτέλεσμα και για άλλη μια φορά, με κυβερνητική απόφαση, οι διαφωνούντες απομακρύνθηκαν. Και μιλάω για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΟΜ, τα μέλη του οποίου απαλλαχτήκαν από τα καθήκοντά τους στις 15/06/2011, την ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή δηλαδή. Η καινούργια ηγεσία ανέλαβε καθήκοντα στις 16/06/2011, ημέρα της ψηφοφορίας. Για την ιστορία αναφέρω ότι εντελώς "συμπτωματικά", ο νόμος αυτός ψηφίσθηκε στις 16/06/2011, χωρίς ονομαστική ψηφοφορία, από ένα Κοινοβούλιο πολιορκούμενο από πλήθος Ελλήνων πολιτών, που διαμαρτυρόταν για την πλήρη εξαθλίωση, στην οποία τους οδηγούσε το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο και όλη η Ελλάδα ασχολιόταν με αυτά και με τα τερτίπια του κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε λανσάρει την φήμη ότι παραιτείται, αλλά τελικά στις 15 Ιουνίου αργά το βράδυ, με διάγγελμά του ανακοίνωσε ότι κάνει μόνο ανασχηματισμό. Τον έκανε στις 16 Ιουνίου ανήμερα των γενεθλίων του. Ήταν ο δεύτερος ανασχηματισμός σε 20 μήνες και μας έφερε την τρίτη κυβέρνηση και τη συνηθισμένη πια κατάργηση υπουργείων, ίδρυση καινούργιων κλπ. Στις 17 Ιουνίου και χωρίς να χρειαστεί, ζήτησε και ψήφο εμπιστοσύνης. Την ίδια μέρα επικυρώθηκαν άτυπα και τα πρακτικά της προηγούμενης συνεδρίασης της Βουλής, όταν δηλαδή ψηφίστηκε ο νόμος μας (κανονικά, επικυρώνονται από την Ολομέλεια, όχι από τον πρόεδρο). Έτσι κανένας δεν πληροφορήθηκε το γεγονός και αμφιβάλλω αν οι ίδιοι οι βουλευτές ξέρουν τι ψήφισαν αφού η πλειοψηφία τους ήταν απασχολημένη με τα προαναφερόμενα, αλλά κυρίως με την ενδεχόμενη υπουργοποίηση τους ή των κομματικών φίλων τους. Τίθεται όμως και άλλο ερώτημα : Yπό αυτές τις συνθήκες πόσοι βουλευτές συμμετείχαν στην συνεδρίαση της 16ης Ιουνίου και πόσοι ψήφισαν τον νόμο αυτό; 20; 30 ; 50; Ενδεικτικά, αναφέρω ότι ναι μεν ήμουν από τους λίγους που ήξεραν για την ύπαρξη του νομοσχεδίου, αλλά μόλις πρόσφατα έμαθα ότι ο νόμος τελικά ψηφίστηκε και τι ακριβώς λέει. Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη την περίοδο ήμουν και εγώ πολύ ταραγμένη όπως όλοι οι άλλοι, και επιπλέον, μαθαίνοντας τον Αύγουστο από τα ΜΜΕ, ότι ο Υπουργός Υγειάς κ. Λοβέρδος μοίρασε στους υπουργούς και στους συνεργάτες του αιτήσεις να γίνουν δωρητές οργάνων, πίστεψα ότι ο νόμος τελικά δεν ψηφίστηκε. Αλλιώς γιατί να μοιράσει τέτοιες αιτήσεις ο υπουργός; Ψάχνοντας αργότερα το νομοσχέδιο για να το επικαλεστώ ως απόδειξη για τις προθέσεις της κυβέρνησης, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι τελικά ο νόμος ψηφίστηκε. Τον διάβασα, βρήκα και όλα τα σχετικά, αλλά ακόμα δεν κατάλαβα τα δικαιώματά μου. Δηλαδή δεν κατάλαβα εάν μπορώ να στείλω τη σχετική δήλωση εναντίωσης μου από τώρα και αν υπάρχει ήδη η προβλεπόμενη από το νόμο απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία καθορίζει τον τρόπο και την κάθε τεχνική λεπτομέρεια σχετικά με τη δήλωση του κάθε ατόμου και τον τρόπο συγκέντρωσης αυτών από τον ΕΟΜ. Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν κατάλαβα. Θα εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου και θα γίνει λήψη οργάνων και από τους ευρωπαίους και άλλους αλλοδαπούς πολίτες, που τυχαίνει να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί στην Ελλάδα ή αυτό ισχύει μόνο για τους Έλληνες πολίτες; Και αν ναι, προς εφαρμογή της αρχής της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου, πώς θα εξασφαλιστεί η λήψη οργάνων όλων εκείνων των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό; Εάν λάβουμε υπόψιν τα προαναφερόμενα, τις τακτικές που χρησιμοποίησε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του στο παρελθόν, αλλά και τον τρόπο παρουσίασης του νόμου, είναι ξεκάθαρη η πρόθεση εξαπάτησης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης. Όλα αυτά αποδεικνύουν την υπουλότητα και την επικινδυνότητα του νόμου, όπως και ότι ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του, για ακόμα μια φορά, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν…. Τέλος, επειδή ο εμπνευστής του ήξερε πολύ καλά τι έκανε, ο νόμος αυτός δεν αποτελεί μόνο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας λόγω μαζικής και απίστευτης παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων μας, περιλαμβανόμενων και των ουσιωδών δικαιωμάτων στη ζωή, στην ελευθερία και στον αυτοπροσδιορισμό (ατομικό και συλλογικό), αλλά και απόπειρα γενοκτονίας καθώς είναι ένα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την εξάντληση και τον ευκολότερο αφανισμό μας, αλλά και για την αλλοίωση της θρησκευτικής ταυτότητάς μας. Ως γνωστό, η χριστιανική πίστη (η επίσημη θρησκεία της χώρας δηλαδή) δεν συμβαδίζει με την παραβίαση της ελεύθερης βούλησης, που ο Θεός χάρισε σε όλους μας, με την ευθανασία και τον φόνο. Καμία θρησκεία δεν συμβαδίζει με αυτά, άλλα εν προκειμένου η ορθοδοξία αποτέλεσε στόχο και γι αυτό αναφέρθηκα σε αυτήν.ΕΛΛΑΔΑ:Το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών, τώρα και με νόμο! ~ Κατοχικά Νέα
Κυριακή 20 Μαΐου 2012
ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ(1792-1849) Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 18, 2012 ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ Γράφει η Σοφία Τ. Ο Νικηταράς ήταν Αρκάς. Γεννήθηκε στο χωριό Τουρκολέκα της Μεγαλόπολης(1782) και πατέρας του ήταν ο κλέφτης Σταματέλος Τουρκολέκας. Η μητέρα του Σοφία Καρούτσου ήταν αδελφή της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο Νικηταράς λοιπόν ήταν ανιψιός του Γέρου του Μοριά. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Νικηταράς γεννήθηκε(1784) στο χωριό Νέδουσα Μεσσηνίας, ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ταΰγετου, προς την μεριά του Μιστρά, 25 περ. km από την Καλαμάτα. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο χωριό του πατέρα του, στο χωριό Τουρκολέκα του Δήμου Φαλαισίας της επαρχίας Μεγαλουπόλεως, του Νομού Αρκαδίας. 11χρονος, βγήκε στο αρματολίκι ακολουθώντας τον πατέρα του. Αργότερα εντάχθηκε στο «μπουλούκι» του περίφημου κλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Κοντά του έμαθε τα μυστικά της πολεμικής τέχνης, ξεχωρίζοντας για την ανδρεία και την ευρωστία του. Ήταν ψηλός, μελαχρινός, 1ος στο πήδημα και γρήγορος στο τρέξιμο. Η αλληλοεκτίμηση και η φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ του Καπετάνιου και του Νικηταρά, οδήγησαν τελικά στον γάμο του με την κόρη του Ζαχαριά, την Αγγελίνα. Στο μεγάλο διωγμό των κλεφταρματολών, ο πατέρας του σκοτώθηκε(1805) από τους Τούρκους και ο Νικηταράς ακολούθησε τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στην Ζάκυνθο. Έκτοτε, δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Την αφοσίωση του Νικηταρά προς τον θείο του ο λαός την είπε με 2 λόγια. «Μπροστά πηγαίνει ο Νικηταράς και πίσω ο Κολοκοτρώνης». Θέλοντας να τονίσουν την στενή και άρρηκτη σχέση των 2 ανδρών έλεγαν: «Η κεφαλή ήτο του Κολοκοτρώνη και η χειρ του Νικηταρά». Εκείνο τον καιρό τα Επτάνησα τα εξουσίαζαν οι Ρώσοι. O Νικηταράς εντάχθηκε στο ρωσικό στρατό και με το τάγμα του πολέμησε εναντίον του Ναπολέοντα στην Ιταλία. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ζάκυνθο και υπηρέτησε τους Γάλλους, που στο μεταξύ είχαν καταλάβει το νησί με την συνθήκη του Tilsit. Ενώ βρισκόταν στην Καλαμάτα, μυήθηκε(18/10/1818) στη Φιλική εταιρεία από τον Ηλία Χρυσοσπάθη. Με συντροφιά τον Αναγνωσταρά και αργότερα τον Δ. Πλαπούτα, περιόδευσε την Πελοπόννησο κατηχώντας πολλούς στο μεγάλο μυστικό και ετοιμάζοντας τον λαό για τον επερχόμενο ξεσηκωμό. Με την έκρηξη της Επανάστασης, μαζί με τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς μπήκε στην Καλαμάτα(23/03/1821). Είχε ενστερνισθεί βαθιά τις απόψεις και τα σχέδια του θείου του και πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις για την κατάληψη της Τρίπολης-τότε Διοικητικό κέντρο Οθωμανών στην Πελοπόννησο-. Επικεφαλής 800 ανδρών συμμετείχε(12-13/05) στην νικηφόρα μάχη στο Βαλτέτσι. Αμέσως μετά και ενώ κατευθυνόταν προς το Ναύπλιο με 200 μόλις άντρες, προέκυψε η ανάγκη να αντιμετωπίσει στα Δολιανά, ισχυρή Τουρκική δύναμη 6.000 ανδρών υπό τον Κεχαγιάμπεη, υποστηριζόμενη και από πυροβόλα(18/05/1821). Εκεί απέδειξε στο έπακρο τον ηρωισμό του και την σπάνια στρατιωτική του αρετή και ικανότητα. Κατάφερε να τους προξενήσει τεράστια καταστροφή και σχεδόν να τους αποδεκατίσει. Έντρομοι οι Τούρκοι σκορπίστηκαν στις γύρω ρεματιές για να γλυτώσουν, εγκαταλείποντας τα ζώα και τα πυροβόλα τους στα χέρια των Ελλήνων. Ο Νικηταράς, βλέποντας τους να φεύγουν τους φώναζε: «Σταθήτε Πέρσαι να πολεμήσωμε» και τους αποκαλούσε Περσιάνους. Αν στη μάχη στο Βαλτέτσι διακρίθηκε για την ανδρεία του, στην μάχη των Δολιανών, η ιστορία τον πήρε στα φτερά της. Οι επευφημίες των συντρόφων του έφτασαν ως τα ουράνια και για 1η φορά, βγαλμένο απ’ τις καρδιές των συναγωνιστών του, ακούστηκε το παρατσούκλι που θα τον συνόδευε σε όλη του την ζωή. Με αυτό πέρασε στην ιστορία. Με αυτό έμεινε στη συνείδηση και την ψυχή των Ελλήνων. Στρατηγός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος Με τις μάχες των Δολιανών και των Βερβένων, προξενήθηκαν ιδιαίτερα σοβαρές ζημιές στους Τούρκους- αναγκάστηκαν να κλειστούν στην Τρίπολη-ξανάδωσαν κουράγιο στους ξεσηκωμένους ραγιάδες και προετοίμασαν το κλίμα για την άλωση της πρωτεύουσας του Μοριά(23/09/1821), επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά, την στρατηγική του Κολοκοτρώνη. Στα Δολιανά, τον Νικηταρά τον αγάπησαν. Τον έκαναν δικό τους. Τον δέχτηκαν ως δικό τους ήρωα. Τον τίμησαν και τον τιμούν ακόμα. Στο προαύλιο του Αγιώργη, πολιούχου του χωριού, έχει στηθεί αναμνηστική στήλη, αφιέρωμα των απανταχού Δολιανιτών. Στον τόπο που έγινε η μάχη, στην χαράδρα του Τσάκωνα, απέναντι από τα σπίτια του Χριστοφύλη όπου είχαν ταμπουρωθεί ο Νικηταράς και ο Καραμήτρος, δημιουργήθηκε πλατεία με το όνομα του και στήθηκε η προτομή του. Η γιορτή της επετείου, αποτελεί λόγο και αιτία συνάθροισης των απανταχού Δολιανιτών, των Τουρκολεκιωτών και των άλλων Συνελλήνων που επισκέπτονται το χωριό για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ήρωα και όλους, όσοι έδωσαν το αίμα τους για την λευτεριά της Ελλάδας. Αφού πέρασε λίγος καιρός από τις δίδυμες μάχες, ο Κολοκοτρώνης τον έστειλε επικεφαλής της δύναμης που πολιορκούσε το Ναύπλιο. Από εκεί έφυγε για την Α Στερεά. Οι επαναστατημένοι Αθηναίοι τον εξέλεξαν αρχηγό τους. Οι Μαυρομιχαλαίοι όμως δυσφόρησαν για την ενέργεια αυτή των Αθηναίων. Ο Νικηταράς-δεν ήθελε να δημιουργεί προβλήματα και έριδες- έφυγε για την Λειβαδιά. Βοήθησε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στην προσπάθεια του να ανακαταλάβει την πόλη. Υπήρξε τόσο δυνατή η αδελφική φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ των 2 ανδρών, ώστε έσμιξαν το αίμα τους κι έγιναν αδελφοποιητοί, σταυραδέρφια. Κατόπιν, επέστρεψε στην Πελοπόννησο για να βοηθήσει τον Κολοκοτρώνη στην συνεχιζόμενη πολιορκία της Τρίπολης. Όταν η πόλη έπεσε(23/09/1821) οι Έλληνες την λαφυραγώγησαν και μοίρασαν τα λάφυρα. Μεταξύ των ελάχιστων που αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στην διανομή ήταν και ο Νικηταράς. Όλη του η ζωή ένας αγώνας. Μάχη στην μάχη. Δεν ήξερε και δεν ήθελε να ξαποσταίνει. Τον Δεκέμβρη του ᾽21 τον βρίσκουμε να πολιορκεί το Ναύπλιο. Η πολιορκία αυτή υπήρξε ατυχής και μάλιστα κινδύνευσε σοβαρά να αιχμαλωτισθεί από τους Τούρκους. Τον Απρίλη του ᾽22 με 700 παλικάρια παίρνει μέρος στην μάχη της Στυλίδας και της Αγίας Μαρίνας στο πλευρό του Ανδρούτσου. Η κορυφαία μετά τα Δολιανά στιγμή της ζωής του έφτασε. Η Τουρκία απαλλαγμένη από τον Αλή πασά και εσωτερικά της προβλήματα, πήρε την απόφαση να συντρίψει κάθε αντίσταση στην Πελοπόννησο. Αρχηγός αυτής της πανστρατιάς ορίστηκε ο Χουρσίτ πασάς. Έξυπνος στρατηλάτης, ανδρείος αλλά άγριος και ωμός. Ο Χουρσίτ μισούσε τους Έλληνες, και περισσότερο τους Πελοποννήσιους, γιατί στην άλωση της Τρίπολης κατάσχεσαν τους θησαυρούς του και αιχμαλώτισαν τις γυναίκες του. 100+ πλοία ήταν έτοιμα να λάβουν μέρος στην εκστρατεία. Στον ισχυρό αυτό στόλο συμμετείχαν Τουρκικά πλοία αλλά και από την Αλγερία, την Τύνιδα και την Αίγυπτο. Την τελευταία στιγμή-πιθανόν λόγω μυστικής συκοφάντησης εκ μέρους των αντιπάλων του- ο Χουρσήτ αντικαταστάθηκε από τον Μαχμούτ πασά, τον γνωστό μας Δράμαλη. Ο Δράμαλης είχε αρκετά θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά. Ενώ είχε ευγενική καταγωγή, ήταν νέος, ακμαίος, ωραίος, πλούσιος και ριψοκίνδυνος, ήταν αλαζόνας, καυχησιάρης, ματαιόδοξος και ανόητος. Κυρίως όμως φιλοχρήματος. Απόδειξη αυτής της αδυναμίας του αποτελεί το γεγονός της Ακροκορίνθου. Όταν ανακάλυψε τον θησαυρό του Κιαμήλ πασά, τον καταχράστηκε, παίρνοντας συγχρόνως ως σύζυγο του την ωραιότατη χήρα του Κιαμήλ. Το στράτευμα κίνησε για την Πελοπόννησο(τέλη Ιουνίου 1822). 30.000 οι άνδρες συγκεντρώθηκαν στην Λάρισα. Ισχυρό πυροβολικό, 20.000 πολεμικά άλογα, 30.000 μεταγωγικά άλογα και μουλάρια και 500 καμήλες. Μπροστά πήγαιναν οι Δερβίσηδες και οι ιμάμηδες που με στεντόρειες φωνές απήγγειλαν κείμενα του Κορανίου, ενώ άλλοι τραγουδούσαν θρησκευτικά τραγούδια και πολεμικούς θούριους. Ακολουθούσαν οι πολεμιστές και υπάλληλοι, αστρολόγοι, νεκρομάντεις, θαυματοποιοί, πωλητές καπνού, οπίου, ποτοπώλες, υπηρέτες, αργυραμοιβοί, δήμιοι κ.ά..Όπου περνούσε αυτός ο συρφετός άφηνε αποκαΐδια κι ερημιά. Ο σουλτάνος πανηγύριζε για τις καταστροφές που προκαλούσε στο διάβα του ο Δράμαλης. Όταν έφτασε στα Γεράνεια όρη, ανέβηκε στην θέση που λέγεται «αέρες» και μεθυσμένος από χαρά και ικανοποίηση για την επιτυχία του, άρχισε να μοιράζει στους αξιωματούχους του τις επαρχίες της Πελοποννήσου. Η στρατιά πέρασε τον Ισθμό(05/07). Κατέλαβε χωρίς καμιά αντίσταση την Κόρινθο και προχώρησε στην Αργολίδα, περνώντας από τα Δερβενάκια. Η αλαζονεία του τον τύφλωνε. Ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το νου του ότι πίσω του έκλειναν οι πόρτες. Ότι «εκλείσθησαν αι πύλαι» όχι μόνο της στρατιωτικής του πορείας αλλά γενικότερα ολόκληρης της ύπαρξης του. Ο Δημήτριος Βαρδουνιώτης στο βιβλίο του «Η καταστροφή του Δράμαλη» εξιστορεί μοναδικά και λεπτομερειακά, όλα όσα διαδραματίστηκαν στην Αργολίδα. Η θέση των Τούρκων είχε καταντήσει δεινή. Ο στρατός υπέφερε από την πείνα και την δίψα. Την οδυνηρή αυτή κατάσταση επιβάρυναν ακόμη περισσότερο, απρόβλεπτες ασθένειες και επιδημίες. Ο Δράμαλης αναγκάστηκε να πάρει την πικρή και μοιραία απόφαση. Έδωσε την εντολή να γυρίσει η στρατιά στην Κόρινθο. Λογάριασε όμως με σύμβουλο του την ανάγκη. Λησμόνησε τον Κολοκοτρώνη. «Και περί τον όρθρον της 26 Ιουλίου εξεκίνησαν εξ Άργους πανστρατιά, διευθυνόμενοι προς το στενόν του Δερβενακίου, δι᾽ου είχον εισβάλει πρό τινων ημερών εις την Αργολίδα. Ώδευον, διηρημένοι εις δύο φάλαγγας(κολώνας). Ένεκα δε της πληθύος των στρατευμάτων και των κτηνών, εφαίνοντο μακρόθεν, ως παμμεγίστη μελανή νεφέλη, επισκιάζουσα την πεδιάδα όλην».(Η καταστροφή του Δράμαλη. σελ.139). Ο Νικηταράς ήταν κι εδώ παρών. Αρχικά συμμετείχε στην απόκρουση των Τούρκων στα Δερβενάκια, όπου διέλυσε την εκεί φρουρά. Κατόπιν, ανέβηκε στον Άγιο Σώστη και ταμπουρώθηκε στα στενά της χαράδρας. Με την θέση που επέλεξε και τον ηρωισμό του, κατάφερε να συντρίψει μεγάλο μέρος του στρατού που οπισθοχωρούσε. Οι Τούρκοι άφησαν εκεί +3.000 νεκρούς. Μετά 2 μέρες επαναλαμβάνει τον άθλο του στη μάχη που έγινε στο Αγιονόρι. Εξολόθρευσε το τμήμα των Τούρκων που επεχείρησε να περάσει από εκεί. Οι Τούρκοι μέσα στη σύγχυση και τον πανικό τους άφησαν πίσω τους +600 νεκρούς. Η συμβολή του Νικηταρά και αυτή την φορά υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική και αποφασιστική. Ο Δράμαλης-σε πλήρη απόγνωση – κατάφερε να ανέβει σ’ένα γάιδαρο για να μπορέσει να φτάσει στην Κόρινθο. Και ο γάιδαρος μέσα στην αντάρα σκοτώθηκε. Ο Δράμαλης πεζός, έφτασε στην Κόρινθο εξουθενωμένος, ρακένδυτος και χωρίς σαρίκι. Ο εγωισμός και η περηφάνια του πληγώθηκαν αγιάτρευτα. Ποτέ δεν ξεπέρασε την ντροπή των Δερβενακίων. Έπεσε σε βαριά μελαγχολία. Αδύναμος και ταλαιπωρημένος αρρώστησε από πνευμονία η οποία τελικά τον οδήγησε στον θάνατο, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου(1822).Μετά την μάχη στα Δερβενάκια, συγκεντρώθηκαν τα λάφυρα σε τεράστιους σωρούς. Αξιωματικοί και στρατιώτες μαζεύτηκαν για την μοιρασιά. Κάποιοι πρόσεξαν πως ένας συναγωνιστής τους έλειπε από την συντροφιά. Ήταν ο Νικηταράς. Παρά την άρνηση του να πάρει κι αυτός κάποια λάφυρα, στο τέλος και μετά από την επιμονή των συντρόφων του, πήρε μια σέλα, μια ταμπακέρα ξυλόγλυπτη κι ένα σπαθί. Την σέλα χάρισε αμέσως σε συμπολεμιστή και φίλο του. Την ταμπακέρα, την έστειλε στην γυναίκα του Αγγελίνα με το σημείωμα « Την στέλνω σε σένα που αγαπώ ύστερα από την Πατρίδα. Λάβε την για να με θυμάσαι». Το ξίφος το έστειλε στην Ύδρα για τις ανάγκες του στόλου. Οι πρόκριτοι όμως του νησιού, το επέστρεψαν λέγοντας ότι το σπαθί αυτό, μόνον όταν το κρατεί το χέρι του Νικηταρά έχει αξία. Την ίδια εποχή-λέγεται- ότι χάρισε ένα μικρόσωμο άλογο χωρίς ουρά στον λαϊκό στιχουργό του αγώνα Τσοπανάκο ενώ σε κάποιο νησί πρότεινε κι έστειλαν μια καμήλα. Οι νησιώτες που δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο ζώο, ύστερα από σκέψη πολλή και με την σύμφωνη γνώμη του γεροντότερου, αποφάσισαν πως πρόκειται για «χιλιόχρονο λαγό». Η αφιλοκέρδεια και η ανιδιοτέλεια του Νικηταρά έμεινε παροιμιώδης. Ποτέ δεν ζήτησε και ποτέ δεν πήρε. Όταν άρχισαν οι εμφύλιες διαμάχες(1823), ο Νικηταράς τάχθηκε-όπως ήταν φυσικό- με το μέρος του θείου του και κατά της Κυβέρνησης Κουντουριώτη. Παρ’ όλη την υποστήριξη του στον Κολοκοτρώνη, τήρησε μετριοπαθή στάση και δεν πήρε μέρος στις μάχες που έγιναν προσπαθώντας μάλιστα με τις παρεμβάσεις του, να συμφιλιώσει τα πράγματα. Μετά την επικράτηση των Κυβερνητικών, πήγε στο Μεσολόγγι και εντάχθηκε στην υπηρεσία του Δ. Μακρή. Κλείστηκε στην πολιορκημένη πόλη και πολέμησε κατά του Κιουταχή, στην 2η πολιορκία. Μετά την χορήγηση αμνηστίας, ενόψει της εισβολής του Ιμπραήμ, επέστρεψε στην Πελοπόννησο επικεφαλής στρατιωτικού τμήματος και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Με συμπολεμιστή τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, έλαβε μέρος, με 800 άντρες, στη νικηφόρα μάχη της Αράχοβας(Νοέμβρης 1826). Γύρισε εσπευσμένα στο Ναύπλιο γιατί αρρώστησε βαριά από πλευρίτιδα. Μετά την θεραπεία του ακολούθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά του Ιμπραήμ. 2η φορά πολέμησε στο πλευρό του Καραϊσκάκη στην άτυχη μάχη του Φαλήρου(Απρίλιος 1827). Μαζί τους πολέμησε ένας από τους πιο τίμιους και γνήσιους φιλέλληνες, ο αμερικανικής καταγωγής GeorgeJarvis ο οποίος μετά από πολλές μάχες στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, πέθανε στο Άργος(11/08/1828), σε ηλικία 31 χρονών. Μετά την Απελευθέρωση εντάχθηκε στο κόμμα των ρωσόφιλων(Ναπαίων). Πάντοτε όμως εκείνο που επεδίωκε ήταν η δικαίωση των αγωνιστών και η διασφάλιση του λαού από τις ξένες επεμβάσεις. Στήριξε σθεναρά τον Κυβερνήτη Καποδίστρια και υπήρξε στενός συνεργάτης του. Στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος του Λεονταριού(Αρκαδίας). Με συνέταιρο τον Αρχιμανδρίτη Πύρρο τον Θετταλό, ιδρύουν χαρτοποιείο στο Κεφαλάρι, καταβάλλοντας 3.000 γρόσια έκαστος(1829). Κατασκευάζουν 1.000 περ. φύλλα χαρτιού. Τα χρήματα όμως τελειώνουν κι έτσι οι εργασίες σταματούν. Μη έχοντας την δυνατότητα να συνεχίσουν την παραγωγή, απευθύνονται στον Καποδίστρια. Ο Πύρρος δεν συμπαθεί τον Κυβερνήτη και πολλές φορές έχει εκφράσει τις εχθρικές διαθέσεις του. Πιστεύει όμως ότι θα ενδώσει και θα τους προσφέρει την βοήθεια του, προς χάριν της φιλίας του Κυβερνήτη με τον Νικηταρά. Ο Καποδίστριας γνωρίζει ότι μια τέτοια επιχείρηση δεν έχει μέλλον. Θεωρούσε ότι προτεραιότητα είχαν άλλες ανάγκες και ενέργειες σχετικές με την ανώμαλη πολιτική κατάσταση και δεν απαντά καθόλου στο αίτημα των 2 συνεταίρων. Ο Νικηταράς βλέποντας την κατάσταση, συνειδητοποιεί ότι η δουλειά του χαρτοποιείου δεν μπορεί να προχωρήσει. Μεταφέρει τις μηχανές στο σπίτι του, στο Άργος. Διορίστηκε(1830) Γενικός Αρχηγός της Πολιτικής Φρουράς Πελοποννήσου, Πρόεδρος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου των Ελαφρών(1831) και Γενικός Αρχηγός του Στρατοπέδου Κορίνθου(1832) και έπειτα Αρχηγός της Μεσσηνίας. Μετά από αυτά και την άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο(25/01/1833), ο Νικηταράς και ο Πύρρος απευθύνουν και πάλι αίτημα προς αυτόν, ζητώντας την συνδρομή του για την επανεκκίνηση των εργασιών του χαρτοποιείου. Αλλά και ο Όθωνας δείχνει να μη συμμερίζεται τις απόψεις των 2 συνεταίρων. Η κατάσταση οδηγεί σε αδιέξοδο. Η επιχείρηση χαρτοποιίας λήγει άδοξα. Ο Νικηταράς δεν συμπάθησε ποτέ τους Βαυαρούς γι’αυτό και έμεινε αμέτοχος και απομονωμένος. Προάγεται(1836) σε Συνταγματάρχη και διορίζεται στρατιωτικός νομοεπιθεωρητής αλλά μετά το κίνημα της Μεσσηνίας, τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν(Αύγουστος 1836). Θεωρήθηκε(1839) ένοχος συνομωσίας κατά του Όθωνα. Φυλακίστηκε στο Παλαμήδι και δικάστηκε(1840), κρίθηκε αθώος και αφέθηκε ελεύθερος. Οι Βαυαροί όμως δεν δέχτηκαν την απόφαση του Δικαστηρίου και με υπογραφή του Όθωνα φυλακίστηκε στην Αίγινα. Μ’ όλους αυτούς τους διωγμούς και τις ταλαιπωρίες ο Νικηταράς κουράστηκε. Η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά. Στην δίκη(18/09/1841), δόθηκε εντολή να προσαχθεί καθιστός. Αμνηστεύθηκε και αποφυλακίστηκε σχεδόν τυφλός. Ασθενής και ταλαιπωρημένος φτάνει στο Άργος, στο σπίτι του. Μολονότι καμιά σχέση δεν είχε με τον τόπο αυτό, δέθηκε μαζί του. Ένα αγρόκτημα στην θέση Σερεμέτι, κοντά στα όρια του Άργους προς το Ναύπλιο και την Νέα Κίο, που τότε δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί, ήταν όλη του η περιουσία αν και όπως διαβάζουμε στους «Μύλους της Αργολίδας» του Γιώργου Αντωνίου, ο οποίος επικαλείται κείμενο του Θεόδωρου Δ. Γιαννακόπουλου στα «Ναυπλιακά Ανάλεκτα ΙΙΙ 1998» και στο οποίο αναφέρεται ότι «…ο Νικηταράς είχε τρεις υδρόμυλους στο Κεφαλάρι Άργους(σύμφωνα με την διαθήκη της συζύγου του Αγγελικής, 197/1863 του συμβολαιογράφου Ναυπλίας Ι. Σαριγιάννη). Στο Σερεμέτι ακούμπησε τις ελπίδες του για επιβίωση δική του και της οικογένειας του. Εκεί ο «ωκύπους» στρατηγός πότισε με τον ιδρώτα του την βαλτώδη γη και την μετέτρεψε σε γόνιμη και καλλιεργήσιμη. Δεν ήταν όμως τυχερό να ησυχάσει. Σε μια αναφορά του προς τον Όθωνα, σχετική με το κτήμα στο Σερεμέτι(24/10/1841) γράφει: Μεγαλειότατε, Εις διαφόρους περιστάσεις και εποχάς έκαμα γνωστόν εις την Υμετέραν Μεγαλειότητα ότι δι᾽ αδείας της υπό της αισίας ελεύσεως της Ελληνικής Κυβερνήσεως, μοι παρεχωρήθησαν όλες οι εντός της κατά την Αργολίδα θέσεως Σερεμέτι εθνικές γαίες, χέρσας δε ούσας, και καταπλακωμένας υπό των υδάτων. Ηγωνίσθην, εξόδευσα, ότι εντίμως απελάμβανα, απεξήρανα τας γαίας αυτάς και εγεώργησα ικανόν μέρος αυτών, ενήργησα φυτείας, αυταί δε κατεστράφησαν εκ των ώδε ανωμαλιών, επανέλαβα μετά ταύτα τας γεωργικάς εργασίας δια να δυνηθώ να πραγματοποιήσω τον οποίον η Κυβέρνησις προέθετο σκοπόν, του να εξασφαλίση πόρον ζωής εις την πολυάριθμον οικογένειαν γηραιού στρατιωτικού, όστις τίποτε άλλο δεν απήτησε πώποτε. Μετά την σύστασιν του ιπποφορβείου, μου αφηρέθησαν αι γαίαι αυταί, μοι αφέθη όμως μέρος αυτών κατά το τοπογραφικόν σχέδιο του αρχηγού του πυροβολικού. Τούτο συνέβη μεταξύ των ετών 1836 και 1837. Έκτοτε ασχολούμαι με την βελτίωσιν της καλλιεργείας των οποίων μοι αφέθησαν γαιών, αλλ᾽επέπρωτο ίσως καθ᾽ ήν στιγμήν χαίρω τα αποτελέσματα της δικαιοσύνης της Υ.Μ. να ίδω να αφαιρούν από εμέ γη ως είρηται αφεθείσαν εις την κατοχήν μου γαίας Σερεμετίου, και να μάθω ότι ικανόν μέρος αυτών εξετέθη εις δημοπρασίαν. Ο Νικηταράς δεν είχε άλλους πόρους. Για να αποξηράνει, εμπλουτίσει και καλλιεργήσει την γη χρειάστηκε να δανειστεί. Δανείστηκε για να φτιάξει το σπίτι του και να συντηρήσει τους στρατιώτες του στον Αγώνα. Οι τόκοι τον έπνιξαν. Σε αναφορά του στην Γερουσία και την Βουλή, το δίκιο τον πνίγει και ο λόγος του πύρινος: «…Ως εκ τούτου κατεδαπάνησα εις αυτό πολλά εις καλλιέργειαν, οικοδομήσας οίκους, ανοίξας χάνδακας, εμφυτεύσας αμπελώνας, δένδρα και λοιπά˙ προς τούτοις δε και όσα εργάσιμα, ζώα και άλλα χρήματα. Αλλ᾽η Αντιβασιλεία αυθαιρέτως και αυτογνωμόνως με αφήρεσεν το πλείστον μέρος αυτού˙αλλά και σύρουσά με εις τας καθύγρους φυλακάς˙εν αυτή τη φυλακή με κατηνάγκασε ή να οικοδομήσω την εν Ναυπλίω οικίαν μου ή να την πουλήσω και ούτω με εξέθεσεν εις πολλά δυστυχήματα˙διότι αναγκασθείς να εμπιστευθώ εις ξένους την φροντίδα της οικοδομής και υποπεσών σε σφετερισμούς και τόκους, αντί 30 ή 35 χιλιάδων δραχμών δαπάνης η οικοδομή ανέβη εις 79.775, την ακρίβειαν των οποίων βλέπετε εις επισυναπτόμενον ενταύθα κατάλογον. Αναγκασθείς εκ τούτου να δανεισθώ εσχάτως 20.000 δρχ. από την Τράπεζαν, αδύνατο να πληρώνω το χρεώλυστρον και το μέλλον απειλεί τα χειρότερα˙ και δια να γνωρίζετε κάλλιον την αλήθεια σας επισυνάπτω δεύτερον ονομαστικόν κατάλογον των όσων κατά τον Αγώνα εδανείσθην δια να οικονομώ εν μέρει τους υπ᾽εμού στρατιώτας και δια τα οποία σήμερον σύρομαι καθ᾽εκάστην εις τα δικαστήρια και πληρώνω ως αν έμελον να υποβάλλωμαι δια τον πατριωτισμόν μου( συγχωρήσατέ μοι να το ειπώ) εις πρόστιμα. Ακολούθως δε ότι αποφασισθή και εγώ βέβαια υπάγομαι εις την εθνικήν θέλησιν και απόφασιν». Ακόμη και τώρα, ο Νικηταράς πειθαρχεί. Ο Έλληνας πατριώτης, που μπορούσε να βγει από τον αγώνα πάμπλουτος, τώρα φτωχός και χρεωμένος εκλιπαρεί την βοήθεια και υποστήριξη από τους κατέχοντες θώκους που εκείνος τους εξασφάλισε. Προάγεται(1843) σε υποστράτηγο ενώ μετά την εξέγερση της 3ης του Σεπτέμβρη 1847 διορίστηκε Γερουσιαστής, αξίωμα που του εξασφάλισε μια πενιχρή σύνταξη. Παρά τις προσπάθειες του ίδιου και της οικογένειας του και τις εντολές της Κυβέρνησης για αναστολή των διώξεων λόγω χρεών, το κτήμα στο Σερεμέτι τελικά εκποιήθηκε. Ο Νικηταράς και η Αγγελίνα απέκτησαν 3 παιδιά. Τον Γιάννη και 2 κόρες. Ο Γιάννης έγινε στρατιωτικός, ενώ η μια του κόρη τρελάθηκε από την λύπη της όταν είδε τον πατέρα της μετά την φυλάκισή του στην Αίγινα, εξουθενωμένο, τυφλό και ανήμπορο. Ο Νικηταράς μπορεί να υπέφερε πολλά, αλλά ποτέ δεν βαρυγκώμισε και ποτέ δεν είπε πικρή κουβέντα για την Πατρίδα. Μπορεί να μη δικαιώθηκε-όπως άλλοι- στα μάτια των συγχρόνων του. Έχει όμως σημαδέψει ανεξίτηλα τις ψυχές του λαού. Έχει δικαιωθεί στην συνείδηση των νεοελλήνων που τον τιμούν και τον έχουν κατατάξει στους κορυφαίους Έλληνες αγωνιστές. Το κείμενο με τα λόγια του Λυκούργου Κρεστενίτη που έστειλε(25/06/1849), προς την Βουλή των Ελλήνων, δείχνει τον σεβασμό και την εκτίμηση κάποιων Ελλήνων προς το πρόσωπο του οπλαρχηγού: «Το όνομα του Νικήτα και το δια της σπάθης αυτού αποδοθέν εις τον ίδιον(του Τουρκοφάγου) τις δύναται να αρνηθή ότι δεν ήχησε καθ᾽όλην την Ευρώπη και την Ασίαν, προφερόμενον εισέτι με σέβας και θαμασμόν παρά πάντων; Τις δύναται να αμφιβάλη ότι ο βίος του Νικήτα θέλει καλύψει πολλάς της ιστορίας σελίδας και θέλει στολίση αυτήν με ανδραγαθήματα του ήρωος τούτου, τα οποία εις τας επερχομένας γενεάς θέλουν χρησιμεύσει ως τύπος και παραδειγματισμός του ακραιφνούς πατριωτισμού και του ηρωισμού, όστις αναβιβάζει τον πολίτην στρατιώτην εις την εύκλειαν της αληθούς δόξης; Η εικών του Νικήτα, ζώντος έτι αυτού, ανήρτηται και εν Ελλάδι και εν τη αλλοδαπή μεταξύ εκείνων των μεγάλων ανδρών˙μετά θάνατον δε η προτομή αυτού θέλει κατασταθή σεβαστόν μνημείον εις πάντα τόπον. Οι ξένοι περιηγηταί ασπάζονται σήμερον με σέβας τον Νικήταν, αλλά μετά θάνατον και ξένοι και ομογενείς, διαβαίνοντες εκ των Δερβενακίων θέλουν χαιρετά με δάκρυα το ηρώον του Νικήτα, ως σήμερον το του Μιλτιάδου τρόπαιον». Παρ’ όλα αυτά, η φτώχεια και η τύφλωσή του τον οδήγησαν τελικά στην επαιτεία. Με εντολή της αρχής που όριζε τα πόστα επαιτείας στον Πειραιά, του όρισαν μια θέση κοντά στην σημερινή εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπαν να στέκεται εκεί κάθε Παρασκευή. Ο γενναιότερος των γενναίων, πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλός και πάμφτωχος(25/09/1849).ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ(1792-1849) « www.olympia.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)