ΝΕΟΣ ΑΤΤΙΛΑΣ........;

Νέος "Αττίλας" Τωρα:Η Τουρκία "εισβάλλει" στα Κατεχόμενα & αρπάζει τις περιουσίες των ε/κ!

Posted: 20 Oct 2013 11:32 AM PDT

Ένας νέος "Αττίλας" σχεδιάζεται και υλοποιείται αυτή τη στιγμή από την Τουρκία στην Κύπρο, αφού η Άγκυρα προχωρά σε μαζικές εξαγορές ελληνοκυπριακών ιδιοκτησιών στα Κατεχόμενα με τελικό στόχο την "τουρκοποίηση" του βόρειου τμήματος του νησιού και την de facto διχοτόμησή του. Σχέδιο που εάν επιτευχθεί θα δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία να βάλει "χέρι" στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που περιλαμβάνει η κυπριακή ΑΟΖ.

H "τουρκοποίηση" των ελληνοκυπριακών περιουσιών φαίνεται πώς είναι μία καλά οργανωμένη και συστηματική επιχείρηση της Άγκυρας με απώτερο στόχο να δημιουργήσει νέα δεδομένα επί του εδάφους της Κύπρου. Έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αλλά ατο τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί προκαλώντας ανησυχία στην Κυπριακη κυβέρνηση που τώρα "ξυπνά" αντολαμβάνεται τι ακριβώς συνέβη με την "Επιτροπή Ακινήτων Περιουσιών".

Χρησιμοποιώντας την «Επιτροπή Ακινήτων Περιουσιών», η οποία συστάθηκε από την Άγκυρα καθ' υπόδειξη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), η τουρκική πλευρά αντί να αποζημιώσει τους ελληνοκύπριους που στερούνται τόσα χρόνια τη χρήση της ιδιοκτησίας τους, προβαίνει στην "αρπαγή" με μικρά ποσά.

Συγκεκριμένα το ΕΔΑΔ επέβαλε στην Τουρκία να δημιουργήσει ένα εσωτερικό ένδικο μέσο, το οποίο να είναι σε θέση να προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία στους ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες ακινήτων περιουσιών στα Κατεχόμενα.

Όμως η Τουρκία προσπαθεί να «νομιμοποιήσει» άλλες ενέργειες, που αφορούν στις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Μία από αυτές είναι η καταβολή αποζημίωσης στον Ελληνοκύπριο και η εξαγορά της περιουσίας του.

Δηλαδή, ενώ η θεραπεία για την οποία μιλούσε το διεθνές δικαστήριο είχε να κάνει περισσότερο με αποζημίωση για την απώλεια χρήσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΤΗΣΗΣ) της περιουσίας, η Τουρκία τελικά -με την αποδοχή ελληνοκύπριων ιδιοκτητών- τη μετέτρεψε σε εξαγορά του ακινήτου, ωθώντας τους δηλαδή στο να απολέσουν μετά την χρήση και την κτήση της περιουσίας τους.

Σε αυτό το σχέδιο της Τουρκίας η κυβέρνηση της Κύπρου έμεινε απαθής και τώρα, εκ των υστέρων εκφράζει τις ανησυχίες της. Σημειωτέον πως βρίσκονται σε εξέλιξη διαδικασίες για την επίλυση του Κυπρικού, με το... διεθνή παράγοντα να θέλει την προώθηση ενός νέου σχεδίου Ανάν. Σχέδιο που είχε βρεί θετικά διακείμενο τον νυν Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη.

Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συμβεί αν η Τουρκία βάλει στο "χέρι" την περιουσία των ελληνοκυπρίων, η οποία αποτελεί το 78,6% ιδιοκτησία των ελληνοκυπρίων. Το σύνολο των κατεχομένων περιοχών (αυτό που οι ίδιοι οι Τούρκοι παρουσιάζουν ως ΤΔΒΚ) είναι 3.355 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Από αυτά, ένα 23% είναι κρατική ιδιοκτησία (δηλαδή ανήκουν στη Δημοκρατία). Στο υπόλοιπο που απομένει το 78,6% είναι ελληνοκυπριακή ιδιωτική γη και το 21,4% τουρκοκυπριακή ιδιωτική γη.

Οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θεωρούν ως νόμιμους ιδιοκτήτες τους ελληνοκύπριους και ως εκ τούτου αυτό δημιουργεί ένα πρόβλημα στην τουρκική πλευρά. Γι' αυτό προχώρησαν στον «νόμιμο» τρόπο τουρκοποίησης μέσω της «Επιτροπής Ακινήτων Περιουσιών».

Μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει μέσω αυτής της διαδικασίας να τουρκοποιήσουν γύρω στα 12 τετραγωνικά χιλιόμετρα ελληνοκυπριακής γης.

Αριθμός φαινομενικά μικρός, αφού φτάνει μόλις στο 0,6% του συνόλου της ελληνοκυπριακής ακίνητης περιουσίας στα Κατεχόμενα. Πλην όμως έχει δημιουργηθεί μια βάση, η οποία διαφοροποιεί ακόμα περισσότερα τα δεδομένα στο θέμα του εδαφικού.

Χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια, που καταβάλλει η Τουρκία αλλά και το κατοχικό καθεστώς, να "τουρκοποιήσει" συγκεκριμένες περιοχές, οι οποίες θεωρούνται ότι θα αποφέρουν μεγάλα οικονομικά οφέλη.
Τοποθετώντας κάποιος πάνω σ' έναν χάρτη τις περιοχές για τις οποίες δόθηκαν αποζημιώσεις μέσω της «επιτροπής», μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τις προθέσεις των Τούρκων.

Είναι οι περιοχές που επεκτείνονται σ' όλο σχεδόν το παραθαλάσσιο μέτωπο της επαρχίας Κερύνειας μέχρι και τις πλαγιές του Πενταδακτύλου.

Ανάλογη εικόνα και στην επαρχία Αμμοχώστου, όπου οι αποζημιώσεις καλύπτουν κατά κύριο λόγο παραθαλάσσιες περιοχές, ξεκινώντας από βόρεια της πόλης των Βαρωσίων και επεκτείνονται μέχρι και το Ριζοκάρπασο.

Τα τουριστικά οφέλη είναι ένας λόγος αλλά όχι ο μοναδικός. Εάν οι Τούρκοι καταφέρουν να εξαγοράσουν το σύνολο της ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας, θα έχουν καταφέρει να λύσουν το Κυπριακό προς το συμφέρον τους και δια παντός. Αφού δεν θα υπάρχουν πλέον Ελληνοκύπριοι που θα έχουν νόμιμα διακιώματα ιδιοκτησίας στο βόρειο τμήμα του Νησιού.

Αφου΄η Άγκυρα εξανάγκασε τους Ελληνοκύπριους στην απώλεια χρήσης της ιδιοκτησίας τους αρα και σε απώλεια εσόδων επί 39 χρόνια, τους δελεάζει τώρα με την προοπτική απόδοσης μετρητών ("ψίχουλα" δηλαδή), ώστε να παραδώσουν οριστικά τις περιουσίες τους.
Άλλωστε μετά από τοσα χρόνια μη λύσης έχουν απογοητευθεί, και μια τέτοια προοπτική σε κάποιους θα φαντάζει ελκυστική.

Οι αγορές γίνονται από το τουρκικό κράτος που είναι νόμιμη οντότητα και όχι το Ψευδοκράτος.Υπάρχει ακόμα ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψιν. Η Κύπρος βρίσκεται σε καθεστώς Μνημονίου, και ολοένα περισσότεροι πολιτες της θα χρειαστουν μετρητά για να ανταπεξελθουν στα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Συνεπώς όλως "τυχαίως" οι σχεδιασμοί των Τούρκων υλοποιούνται στη σωστή για αυτούς στιγμή. Μόλις μαθεύτηκε ότι η ΑΟΖ της Κύπρου κρύβει στα "σπλάχνα" προσοδοφόρα ενεργειακα΄κοιτάσματα.

defencenet

ΠΗΓΗ

ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΕΣ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ

Επεισόδιο Τέρενς Κουίκ με κεμαλοναζί βουλευτή σε διάδρομο της Βουλής

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 20, 2013

Τα έψαλε για τα καλά ο Τέρενς στον κεμαλοναζί του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει αποκαλύψει την δράση του στην Θράκη…
Θερμό επεισόδιο ανάμεσα στον βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Τέρενς Κουίκ και τον βουλευτή Ξάνθης του ΣΥΡΙΖΑ Ζεϊμπέκ Χουσεΐν φέρεται να σημειώθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας στους διαδρόμους της Βουλής με αφορμή την πρόσφατη ερώτηση που κατέθεσε ο κος Κουίκ για τον επίμαχο πίνακα που δώρισε ο πρόεδρος της “Τουρκικής” Ένωσης Ξάνθης στον αντιπρόεδρο της Τουρκικής κυβέρνησης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Θράκη, παρουσία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης κου Ζεϊμπέκ Χουσεΐν και στον οποίο απεικονιζόταν το ρολόι της Ξάνθης “ντυμένο” με τουρκικές σημαίες. Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν σύμφωνα με το thrakitoday σε διάδρομο της Βουλής με τον κ. Ζεϊμπέκ να λέει στον κο Κουίκ πως με την ερώτησή του έθιξε τον ίδιο προσωπικά, ενώ παράλληλα ανέφερε πως πρόκειται για πίνακα του 1952. Ο Τέρενς πάντως δεν “κώλωσε” και αντεπιτέθηκε λέγοντας έντονα πως ο ίδιος θα συνεχίσει μέσω του κοινοβουλευτικού του έργου να δημιουργεί εμπόδια στη δράση που έχει αναπτύξει το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής στη Θράκη.

Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗΣ

               

Τι απέγιναν τα αμυντικά σχέδια που έχει ο Βενιζέλος σπίτι του;

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος όχι μόνο κράτησε κρυφά στην κατοχή του, στο προσωπικό του αρχείο για επτά μήνες τη Λίστα Λαγκάρντ χωρίς να είναι υπουργός αλλά παραδέχτηκε στις αρχές του χρόνου από το βήμα της Βουλής ότι έχει ακόμη στην κατοχή του τα αμυντικά σχέδια της χώρας.

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, στα πλαίσια της συζήτησης για τη σύσταση της προανακριτικής, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι διατηρεί ένα αντίγραφο των αμυντικών σχεδίων της χώρας από τον καιρό που ήταν υπουργός. Αμέσως προκλήθηκε αναστάτωση στο σώμα της Βουλής και κάποιος βουλευτής της αντιπολίτευσης τον ρώτησε, πως τα έχει, και εκείνος απάντησε αστειευόμενος: «Πώς τα έχω; Άντε καλέ πως τα έχω. Τα έχω για να κάνουμε πραξικόπημα όταν θα πάρετε την πλειοψηφία».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην προσπάθεια του να υποστηρίξει ότι οι υπουργοί λαμβάνουν και κρατούν παντός είδους υπηρεσιακά αντίγραφα εγγράφων τα οποία μάλιστα συνηθίζουν να τα κρατούν σπίτι τους μετά το τέλος της θητείας τους παραδέχτηκε ότι έχει τα αμυντικά σχέδια της χώρας στην κατοχή του χωρίς θα έχει κανένα θεσμικό αξίωμα που να δικαιολογεί μια τέτοια κατοχή.

Θυμίζουμε στους αναγνώστες πως η κατοχή στην ιδιωτική σφαίρα και εξουσία, απόρρητων διαβαθμισμένων αμυντικών μυστικών και σχεδίων της χώρας από οποιοδήποτε πρόσωπο και ιδιαίτερα υπό τις ανωτέρω συνθήκες και με την συνέργεια των υπευθύνων για την διαφύλαξή αυτών, συνιστούν βαρύτατες εγκληματικές πράξεις.

Ποιο συγκεκριμένα συνιστά Παραβίαση Μυστικών της Πολιτείας (άρθρα 146 και 147 Π.Κ.), Κατασκοπεία (άρθρα 148 και 149 Π.Κ.), Υπόθαλψη Εγκληματία (άρθρο 231 Π.Κ.) και Παρασιώπηση Εγκλημάτων (άρθρο 232 Π.Κ.), ήτοι πράξεις που προβλέπονται και τιμωρούνται βαρύτατα από τον Ποινικό Νόμο.

Επιμέλεια: www.logiosermis.net

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/10/blog-post_5421.html#ixzz2iH6jENvP

ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΕΣ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ

 

Το έγκλημα των Νεότουρκων κατά της ανθρωπότητας

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 19, 2013

Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Προσφάτως η έγκυρη Εταιρεία Μεσανατολικών Σπουδών (MESA) των ΗΠΑ απέδωσε τον τίτλο του βιβλίου της χρονιάς στο έργο του Τούρκου καθηγητή στο πανεπιστήμιο Κλαρκ της Μασσαχουσέτης, Τανέρ Ακσάμ, «The Young Turks Crime against Humanity: The Armenian Genocide and Ethnic Cleansing in the Ottoman Empire» (Princenton University Press, 2012).

Ανακοινώνοντας το σκεπτικό της επιβράβευσης του βιβλίου, η Εταιρεία Μεσανατολικών Σπουδών δήλωσε ότι «πρόκειται για την πιο ισχυρή θέση της ιστοριογραφίας που υπήρξε μέχρι σήμερα σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία και συνεπώς αποτελεί ένα έργο με μεγάλη επιρροή.»

Με τον Τανέρ Ακσάμ είχαμε ασχοληθεί και παλαιότερα με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του «Μία Επαίσχυντη Πράξη» (Εκδόσεις Παπαζήση, 2007). Στο νέο του βιβλίο παρουσιάζει άγνωστα στοιχεία από περίπου 600 απόρρητα οθωμανικά έγγραφα, καταδεικνύοντας με πρωτοφανή λεπτομέρεια ότι η Γενοκτονία κατά των Αρμενίων και η εκδίωξη των Ελλήνων κατά την ύστερη περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα μέσα από την επίσημη κρατική πολιτική, η αυτοκρατορία να απαλλαγεί από τους χριστιανούς υπηκόους της. Η παρουσίαση όλου αυτού του πρωτογενούς υλικού, το οποίο μέχρι σήμερα ήταν απρόσιτο στους ερευνητές σε συνδυασμό με την εμπειρία και την ανάλυση του συγγραφέως καθιστά αυτό το εγκυρότερο μέχρι σήμερα έργο του Ακσάμ, την πιο εμβριθή εργασία για τη γραφειοκρατική μηχανή της Οθωμανικής Τουρκίας καταδεικνύοντας πως μια ετοιμοθάνατη αυτοκρατορία αγκάλιασε τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση.

Παρά το ότι οι βίαιοι εκτοπισμοί και εκκαθαρίσεις των Αρμενίων καταδικάσθηκαν διεθνώς το 1915 ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού», η «οθωμανική κυβέρνηση ξεκίνησε μία πολιτική άρνησης την οποία εξακολουθεί να συντηρεί και η σύγχρονη Τουρκία. Η υπόθεση για την «επίσημη ιστορία» της Τουρκίας στηρίζεται σε έγγραφα από τα οθωμανικά αρχεία, στα οποία η πρόσβαση ήταν περιορισμένη σε μεγάλο βαθμό μέχρι προσφάτως. Είναι αυτές τις πηγές που χρησιμοποιεί σήμερα ο Ακσάμ για να ανατρέψει την επίσημη τουρκική αφήγηση. Τα έγγραφα που παρουσιάζονται στο βιβλίο μαρτυρούν μία καθυστερημένη χρονικά οθωμανική πολιτική εκτουρκισμού, ο στόχος της οποίας δεν ήταν λιγότερος από το ριζικό δημογραφικό μετασχηματισμό της Ανατολίας.

Αν το βασικό ερώτημα στο προηγούμενο βιβλίο, «Μία Επαίσχυντη Πράξη», πάνω στο οποίο ο συγγραφέας στήριξε την μεθοδολογία ήταν εάν υπάρχουν αποδείξεις ότι από πλευράς των Οθωμανικών Αρχών υπήρξε πρόθεση και κεντρικός σχεδιασμός για συνολική ή μερική καταστροφή των Αρμενίων υπηκόων της αυτοκρατορίας, στο νέο του και εν λόγω βιβλίο προχωρά ένα βήμα πιο μπροστά ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τα συμπεράσματα του πρώτου. Η επίσημη τουρκική θέση είναι ότι ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων (οι τουρκικές εκτιμήσεις κυμαίνονται από 300.000 έως 600.000) ήταν ένα τραγικό αλλά μη σκόπιμο επακόλουθο του πολέμου. Το επιχείρημα αυτό στηρίζεται στον ισχυρισμό ότι οι οθωμανικές πηγές δεν περιέχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν διατεταγμένη και στοχευμένη πολιτική εξαφάνισης. Η συστηματική και σε βάθος έρευνα του Ακσάμ υποστηρίζει το αντίθετο. Το βιβλίο αυτό πέραν του ότι διαφοροποιείται από τη συγκεκριμένη παράδοση της τουρκικής ιστοριογραφίας έχει δύο στοιχεία που το καθιστούν μοναδικό. Πρώτον ότι είναι γραμμένο από Τούρκο και δεύτερον ότι επιδίδεται στην πλέον εκτεταμένη και πρωτοφανή έως σήμερα χρήση οθωμανικού αρχειακού υλικού γύρω από το Αρμενικό Ζήτημα, σε συνδυασμό με την εξαντλητική χρήση της μέχρι τούδε βιβλιογραφίας. Με την εξαντλητική χρήση κάθε σημαντικού στοιχείου – από τουρκικά στρατιωτικά και δικαστικά αρχεία, πρακτικά κοινοβουλίου, επιστολές και μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων – ο συγγραφέας ακολουθεί την ιστορική εξέλιξη και αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στις σφαγές. Μέσα από την ιστορική αφήγηση ανασυνθέτει τη διαπλεκομένη ενορχήστρωση μεταξύ συντονισμένων τμημάτων του Οθωμανικού κράτους, του κυβερνώντος κόμματος των Νεοτούρκων «Ένωση και Πρόοδος» καθώς επίσης και των στρατιωτικών δυνάμεων.
Με αυτό τον τρόπο παρατηρείται και η μεγάλη συμβολή, ριζοσπαστική και αναθεωρητική, του Ακσάμ στην ιστοριογραφία της σύγχρονης Τουρκίας. Η θέση του είναι σαφής, ότι δηλαδή οι σφαγές των χριστιανών και η αρμενική γενοκτονία απετέλεσαν τον καθοριστικό παράγοντα για την ανάδυση του τουρκικού εθνικού κράτους. Χωρίς τον συστηματικό σχεδιασμό και την αποτελεσματική εκτέλεση της γενοκτονίας από τους Νεότουρκους, οι οποίοι στη συνέχεια, και υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ, οργάνωσαν την αντίσταση στην Ανατολία, ο τελευταίος δεν θα είχε τη δυνατότητα να οικοδομήσει το τουρκικό εθνικό κράτος. Οι Νεότουρκοι ιδρυτές του τουρκικού κράτους δημιούργησαν με αυτό τον τρόπο μία εύπορη τάξη που ιδιοποιήθηκε τα πλούτη και τις περιουσίες των Αρμενίων. Οι περιουσίες αυτές είχαν δημευτεί από τους Νεότουρκους με διάταγμα του 1915 ως δήθεν «εγκαταλελειμμένες». Το διάταγμα του 1915 επανέφεραν οι κεμαλιστές το 1922, όταν είχαν πλέον επικρατήσει.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει  το καίριο και πολιτικής προεκτάσεως ερώτημα του πως δηλαδή η Τουρκία κατέφερε να αποφύγει την ανάληψη της ευθύνης, υποδεικνύοντας τα αντικρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή, τις προτεραιότητες του αναδυομένου τουρκικού εθνικού κινήματος και τις ανεπαρκείς απόπειρες της διεθνούς κοινότητας να οδηγήσει τους δράστες στη δικαιοσύνη.
Ο συγγραφέας έχει το πλεονέκτημα αλλά και την ατυχία να μιλά εκ μέρους του θύτη. Αυτό του παρέχει εκ των πραγμάτων και τη ψυχολογική δύναμη πίσω από τα επιχειρήματά του. Η οπτική αυτή του παρέχει και την πρόσθετη δυνατότητα να εξηγήσει γιατί η σημερινή Τουρκία δεν μπορεί εύκολα να συμφιλιωθεί ψυχολογικά με το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο συγγραφέας αναλύει τον ψυχολογικό παράγοντα που ενισχύει τις δυσκολίες μίας ειλικρινούς ιστορικής επισκόπησης στην Τουρκία. Σύμφωνα με τον Ακσάμ, η τουρκική κοινωνία δείχνει απρόθυμη να εξετάσει το παρελθόν της. Στην επικρατούσα κουλτούρα, όχι μόνον η γενοκτονία των Αρμενίων αλλά μεγάλο μέρος της πρόσφατης ιστορίας της Τουρκίας παραδίδεται στη σιωπή. Η μεταρρύθμιση του 1928, η οποία άλλαξε την τουρκική γραφή από αραβικά σε λατινικά στοιχεία ενέτεινε το πρόβλημα, σύμφωνα με τον συγγραφέα. Η Τουρκία είναι μία κοινωνία που δεν μπορεί να διαβάσει τις ίδιες τις εφημερίδες, τις επιστολές και τα ημερολόγια εάν αυτά γράφτηκαν πριν από το 1928. Δεν έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε συνέβη πριν από εκείνη την ημερομηνία. Το αποτέλεσμα είναι η σύγχρονη Τουρκία να εξαρτάται πλήρως από την ιστορία όπως την έχει καθορίσει και συγγράψει το κράτος. Και, βεβαίως, για το κράτος διακυβεύονται πολλά αναφορικά με τον τρόπο που παρουσιάζεται η ιστορία, ιδιαιτέρως όταν αυτή αφορά την ίδια του την νομιμότητα. Ενόψει αυτών, είναι εμφανές γιατί η τουρκική κοινωνία έχει παραδώσει την Γενοκτονία των Αρμενίων στη λήθη.
Το πρωτοποριακό έργο του Ακσάμ αποδεικνύει ότι πλέον στην Τουρκία υπάρχουν δύο αφηγήσεις και δύο ιστοριογραφικές προσεγγίσεις για την μεταβατική περίοδο από την Οθωμανική αυτοκρατορία στην Κεμαλική Τουρκία. Από τη μια, υπάρχει η ιστορία της αυτοκρατορίας που διαμελίζεται από τις Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις μέσω μιας προσχεδιασμένης διαδικασίας. Η εκδοχή αυτή βοήθησε να δημιουργηθεί μία ισχυρή αίσθηση σύγκρουσης με τη Δύση για την επιβίωση του τουρκικού έθνους, δημιουργώντας έντονα αντιδυτικά αισθήματα και καχυποψία, ιδιαιτέρως ανάμεσα στην κυρίαρχη ελίτ, τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ιστορία των διώξεων των σφαγών και της εξόντωσης διαφορετικών θρησκευτικών και εθνικών ομάδων, στο πλαίσιο των οποίων ο συγγραφέας προσεγγίζει το αρμενικό πρόβλημα.
Ο Τανέρ Ακσάμ αποτελεί τον πρώτο Τούρκο πανεπιστημιακό που αμφισβήτησε με τεκμηριωμένο επιστημονικώς τρόπο και με διανοητική εντιμότητα την επίσημη εκδοχή της χώρας του ότι η σφαγή των Αρμενίων από τους Νεότουρκους δεν συνέβη ποτέ. Είναι επίσης ο πρώτος τούρκος ειδικός που χρησιμοποίησε δημοσίως τον όρο «γενοκτονία» (Soykirim) και ως εκ τούτου το βιβλίο είναι καινοτόμο και δικαίως χαρακτηρίστηκε ως το βιβλίο της χρονιάς.

www.geopolitics-gr.blogspot.com

Η ΙΣΤΟΡΙΑ, Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ

ΟΥΤΕ ΜΝΗΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΝ ΠΑΡΑΓΡΑΨΕΤΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 19, 2013

…όλοι είδαμε πριν από λίγες ημέρες, το φέρετρο του ναζί εγκληματία να πηγαινοέρχεται από πόλη σε πόλη στην Ιταλία, αφού κανείς δεν ήθελε να δώσει δύο μέτρα Γης στην σορό αυτού που την μόλυνε.

Στην Ελλάδα δυστυχώς η Νυρεμβέργη δεν ήλθε ποτέ. Αυτός ο περήφανος λαός στον οποίον η Ευρώπη οφείλει την ελευθερία της, καθοδηγούμενος από γερμανόδουλα καθάρματα που έντεχνα διασκορπίστηκαν στα δύο στρατόπεδα, αντί να διεκδικήσει, αλληλοσφάχτηκε.

Αντί να κυνηγήσει τους υπανθρώπους που τον διέλυσαν, κυνηγούσε αδελφός τον αδελφό. Αντί να ψάξει στα πέρατα του κόσμου για να εντοπίσει και να προσάγει τους σφαγείς του, έγινε ο ίδιος σφαγέας του εαυτού του. Την ίδια στιγμή που ακόμα και σήμερα, οι απελευθερωμένοι λαοί οδηγούν στο εδώλιο ναζιστικά απολιθώματα για να λογοδοτήσουν. Είναι οι λαοί που κρατούν την τιμή τους. Αυτή που εμείς απωλέσαμε βαναυσα μετά το 1945.

Αντί να είμαστε θριαμβευτές, χύσαμε αδελφικό αίμα από τον ολέθριο διχασμό. Μα και νωρίτερα, αντί να μιμηθούμε τους Αρμένιους που ως λιοντάρια εντόπιζαν και εκτελούσαν κάθε έναν από τους τούρκους σφαγείς τους, ανεχθήκαμε Μεταξάδες και Βενιζέλους να τιμούν τον υπανθρωπο Κεμάλ στα ιερά μας χώματα. Πάλι γονατισμένοι από τον διχασμό.

Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτοί που έμειναν ατιμώρητοι, εξακολούθησαν να κυβερνούν πάνω στις στάχτες και το αίμα των Ελλήνων. Η πατρίδα παραδόθηκε πάλι στους ούνους, ενώ οι ένοχοι αντί να είναι στο εδώλιο, φτιάχνουν “ελιές” πλούσιοι και ανενόχλητοι, αντί να κάνουν παρέα στον Τσοχατζόπουλο. Και τώρα, που από τις ενέργειες ηρωϊκών ανθρώπων αποκαλύφθηκαν μερικώς τα εγκλήματα της συμμορίας Παπανδρέου, έχει αρχίσει μία παραφιλολογία για την δήθεν παραγραφή τους, στην σκιά του νέου διχασμού.

Ο πάντα γελαστός μα γελασμένος λαός, είναι πλέον μόνο γελασμένος. Πάλι διχάζεται από τους βαρώνους αλλά και τις ιδεοληψίες του, έτοιμος για νέα αλληλοσφαγή, με δήθεν εθνικόφρονες που ξιφομαχούν με φαντάσματα (κάτω από τον σαρδόνιο σχεδιασμό “φυτευτών” που αμοίβονται με ισλαμοφασιστικό χρήμα) και από την άλλη δήθεν δημοκράτες, καθοδηγούμενοι από ινστρούχτορες χρεοκοπημένων γερμανικών ιδεολογιών και ελεγχόμενοι από βαρώνους που χρηματοδοτούν τα μέσα τους παλι από ισλαμοφασιστικό χρήμα. Και ο τσέτης δίπλα να ακονίζει τα μαχαίρια του, ενώ ο εξαθλιωμένος Έλληνας ψάχνει το “κεφάλαιο” ή τον “εβραίο”.

Για πρώτη φορά στην ιστορία η δικαιοσύνη καθορίζει το μέλλον της πατρίδας σε τέτοιον βαθμό. Για πρώτη φορά ένα παντοδύναμο πολιτικό κάθαρμα οδηγήθηκε ενώπιον της, παρά τις “φιλότιμες” προσπάθειες “συμβούλων δικηγόρων” και εμπλεκομένων βουλευτών να φυγαδευθεί.

Εάν η δικαιοσύνη αποφανθεί υπέρ της παραγραφής, ανοίγει τις πύλες της κολάσεως για ολόκληρο τον Ελληνισμό.

Εάν η δικαιοσύνη τον φυγαδεύση, δίνει το πράσινο φως για τον εμφύλιο και τον νέο εθνικό ακρωτηριασμό.

Δεν είναι υποκειμενική άποψη, η ιστορία διδάσκει και για το γένος μας είναι αμείλικτη. Όποτε η Ελλάδα γνώρισε τις μεγάλες τραγωδίες, είχε προηγηθεί η απόλυτη κατάρρευση των θεσμών. Έπειτα ο εμφύλιος και τέλος ο όλεθρος.

Η δικαιοσύνη λοιπόν είναι ο τελευταίος θεσμός που στέκεται όρθιος έστω και λαβωμένος από συγκεκριμένους κακούργους και επίορκους λειτουργούς. Από “κατ’ οίκον” ανακρίτριες και άλλες που φυγαδεύουν δολοφόνους για να συνεχίσουν να μοιράζουν βαλίτσες από το εξωτερικό μαζί με τους δικηγόρους τους. Την ίδια στιγμή που οι Πεπόνηδες απομακρύνονται, λοιδορούνται, εκβιάζονται, από κονδυλοφόρα καθάρματα.

Εάν όμως πέσει ολοκληρωτικά και το τελευταίο προπύργιο, δεν θα υπάρχει επιστροφή. Σταθείτε στο ύψος σας και σηκώστε το ξίφος αμείλικτα στα κεφάλια των ενόχων. Ειδ’ άλλως, θα πέσει στα κεφάλια των παιδιών σας, των παιδιών της Ελλάδας.

Επιλέξτε τον τρόπο που θα σας γράψει η ιστορία. Παρά την πλάνη του αυτός ο λαός, τον εφιάλτη παρότι κύριο όνομα, τον γράφει με μικρό “ε” εδώ και 2500 χρόνια.

ΟΙ ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

O Lykavitos αποκαλύπτει: Αντιμέτωπος με το γιγαντιαίο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο των Ναυπηγείων ο Βενιζέλος

Αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο των τελευταίων ετών βρίσκεται ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Η σύμβαση που υπέγραψε στη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με τον Λιβανέζο επιχειρηματία Ισκαντάρ Σάφα για την εκχώρηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, με το συμβολικό τίμημα του ενός ευρώ, αποτελεί καραμπινάτη περίπτωση απιστίας σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Ο κ. Βενιζέλος παρέδωσε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όχι στην Αμπουντάμπι Μαρ, όπως ισχυριζόταν, αλλά σε μια θυγατρική της εταιρία σφραγίδα, που έχει μετοχικό κεφάλαιο 600 δολάρια. Με την υπογραφή της σύμβασης, ο κ. Βενιζέλος απήλλαξε από κάθε αστική ευθύνη το γερμανικό κολοσσό HDW, ο οποίος εισέπραξε 2,5 δις. ευρώ από το Ελληνικό δημόσιο για τη ναυπήγηση των υποβρυχίων και τελικά παρέδωσε μόνο ένα σαράβαλο, που γέρνει και δεν υπάρχει ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Οι Γερμανοί της HDW που λάδωσαν ολόκληρο το Ελληνικό πολιτικό σύστημα, μέσω εταιριών, όπως η Φέροσταλ και η ΜΙΕ, του Μιχάλη Ματατού, ο οποίος καταζητείται εδώ και χρόνια, την έβγαλαν καθαρή με την επίμαχη σύμβαση που υπέγραψε ο κ. Βενιζέλος.

Ενώ θα έπρεπε ο κ. Βενιζέλος, να απαιτήσει την επιστροφή των 2,5 δις. ευρώ από την HDW, με την επίμαχη σύμβαση όλες οι υποχρεώσεις μεταβιβάζονται σε εταιρία περιορισμένης ευθύνης, του Λιβανέζου επιχειρηματία Ισκαντάρ Σάφα, που δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο και έχει μετοχικό κεφάλαιο 600 δολάρια.

Ο κ. Βενιζέλος, αφού απήλλαξε τους Γερμανούς, φρόντισε στη συνέχεια να τροφοδοτήσει με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, την εταιρία του Ισκαντάρ Σάφα, η οποία ανέλαβε να υλοποιήσει το πρόγραμμα της ναυπήγησης των υποβρυχίων, χωρίς να έχει την τεχνική δυνατότητα.

Ο Ισκαντάρ Σάφα εισέπραττε το πακτωλό από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας χωρίς να πραγματοποιεί καμία απολύτως εργασία στα υποβρύχια.
Χρησιμοποιώντας εκβιαστικές μεθόδους, ο Λιβανέζος επιχειρηματίας άφησε απλήρωτους τους εργαζόμενους προκειμένου να πιέσει για τη συνέχιση των οικονομικών ενισχύσεων από το υπουργείο Άμυνας.

Το σίγουρο είναι ότι οι εργασίες για το πρόγραμμα των υποβρυχίων δεν πρόκειται να συνεχιστούν γιατί η εταιρία του Ισκαντάρ Σάφα, δεν έχει τέτοια δυνατότητα. Τα Ναυπηγεία θα βάλουν λουκέτο.

Η HDW γλίτωσε αποζημιώσεις 2,5 δις. ευρώ που έπρεπε να εισπράξει το Ελληνικό δημόσιο και μερικές εκατοσταριές εκατομμύρια ευρώ, έχουν κάνει φτερά για το Λίβανο.

Το λόγο για το γιγαντιαίο πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο, έχει πλέον η Δικαιοσύνη.

ΕΠ[ΒΙΩΣΗ

Αποσπάσματα από το άρθρο του Doug Copp στο ' Triangle of Life', επιμέλεια έκδοσης από τον Larry Linn του MAA Safety Committee , 13/4/04

Το όνομά μου είναι Doug Copp. Είμαι ο Αρχηγός Διάσωσης και Διευθυντής Καταστροφών της Αμερικανικής Ομάδας Διεθνούς Διάσωσης ( American Rescue Team International, ARTI), η πιο έμπειρη ομάδα διάσωσης του κόσμου. Οι πληροφορίες που περιέχονται σ' αυτό το άρθρο θα σώσουν ζωές στο ενδεχόμενο ενός σεισμού. Το πρώτο κτίριο στο οποίο μπουσούλισα στα τέσσερα ήταν ένα σχολείο στη πόλη του Μεξικού κατά τη διάρκεια του σεισμού του 1985. Όλα τα παιδιά ήταν κάτω από τα θρανία. Όλα τα παιδιά κυριολεκτικά καταπλακωθήκανε σε σημείο ισοπέδωσης.

Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί άμα είχαν ξαπλώσει δίπλα στα θρανία κατά μήκος του διαδρόμου. Ήταν φρικτό, καθόλου αναπόφευκτο και αναρωτήθηκα γιατί τα παιδιά δεν ήταν στους διαδρόμους. Δεν ήξερα εκείνη τη στιγμή ότι είχε δοθεί οδηγία στα παιδιά να κρυφτούν κάτω από οποιοδήποτε έπιπλο. Απλά, όταν τα κτίρια γκρεμίζονται, το βάρος της οροφής που πέφτει πάνω στα διάφορα αντικείμενα ή έπιπλα ενός δωματίου συνθλίβει αυτά τα αντικείμενα, αφήνοντας κάποιο χώρο ή κενό δίπλα τους. Αυτός ο χώρος είναι αυτό που αποκαλώ 'τρίγωνο της ζωής'... 

Όσο μεγαλύτερο και δυνατότερο είναι το αντικείμενο, τόσο το λιγότερο θα συμπιεστεί. Όσο λιγότερο συμπιεστεί, τόσο μεγαλύτερο το κενό και τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πιθανότητα ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί το κενό αυτό για την ασφάλειά του να μη τραυματιστεί. Την επόμενη φορά που θα δείτε κτίρια που έχουν καταρρεύσει στην τηλεόραση, μετρείστε τα 'τρίγωνα' που έχουν σχηματιστεί. Είναι παντού. Είναι το πιο κοινό σχήμα που θα δείτε στα γκρεμισμένα κτίρια. Είναι παντού. 

ΔΕΚΑ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ

 

1. Σχεδόν όλοι που απλά 'βουτούν και κρύβονται κάτω από κάτι' όταν καταρρέει ένα κτίριο συνθλίβονται μέχρι θανάτου. Οι άνθρωποι που χώνονται κάτω από αντικείμενα, όπως θρανία ή αυτοκίνητα, συνθλίβονται. 

  

 

 

2. Οι γάτες, τα σκυλιά και τα μωρά πολύ συχνά και φυσικά διπλώνουν το σώμα τους στην εμβρυακή θέση. Πρέπει να κάνετε και εσείς το ίδιο σε περίπτωση σεισμού. Είναι ένα φυσικό ένστικτο ασφάλειας και επιβίωσης. Μπορείτε να επιβιώσετε σε ένα μικρό κενό. Πηγαίνετε δίπλα σε ένα αντικείμενο, δίπλα σε ένα καναπέ, δίπλα σε ένα ογκώδες αντικείμενο που θα συμπιεστεί ελαφρά αλλά θα αφήσει ένα κενό δίπλα του.



3. Τα ξύλινα κτίρια είναι η ασφαλέστερη κατασκευή που μπορεί κανείς να βρεθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Το ξύλο είναι ελαστικό και κινείται με τη δύναμη του σεισμού. Αν όντως ένα ξύλινο κτίριο καταρρεύσει, δημιουργούνται μεγάλα κενά επιβίωσης. Επιπλέον, ένα ξύλινο κτίριο έχει λιγότερη συμπυκνωμένη μάζα όταν καταρρεύσει. Τα κτίρια από τούβλα θα σπάσουν σε πολλά ατομικά τούβλα. Τα τούβλα αυτά θα προκαλέσουν πολλούς τραυματισμούς, αλλά λιγότερα πολτοποιημένα πτώματα σε σύγκριση με πλάκες από μπετόν.

  

4.Αν είστε ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι τη νύχτα και συμβεί σεισμός, απλά κυλήστε έξω από το κρεβάτι. Ένα ασφαλές κενό θα υπάρχει γύρω από το κρεβάτι. Τα ξενοδοχεία θα είναι σε θέση να πετύχουν ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης από σεισμό, απλά με το να αναρτήσουν μία πινακίδα στο πίσω μέρος της πόρτας κάθε δωματίου, που να λέει στους ενοίκους να ξαπλώσουν στο πάτωμα δίπλα στη βάση του κρεβατιού κατά τη διάρκεια ενός σεισμού.

5. Αν συμβεί ένας σεισμός και δεν μπορείτε εύκολα να ξεφύγετε με το να βγείτε έξω από τη πόρτα ή το παράθυρο, τότε ξαπλώστε κάτω και διπλώστε το σώμα σας στην εμβρυακή θέση δίπλα σε ένα καναπέ ή σε μία μεγάλη καρέκλα.


6.. Σχεδόν όλοι που πηγαίνουν κάτω από το κούφωμα της πόρτας όταν καταρρέει το κτίριο, σκοτώνονται. Και αυτό γιατί αν κάθεστε κάτω από το κούφωμα και η πόρτα πέσει προς τα μπρος ή προς τα πίσω θα συνθλιφτείτε από την οροφή από πάνω. Αν ή πόρτα πέσει προς τα πλάγια θα κοπείτε στη μέση από το κούφωμα. Και στις δύο περιπτώσεις θα σκοτωθείτε!


7. Ποτέ να μη πάτε στις σκάλες. Οι σκάλες έχουν διαφορετική ιδιοσυχνότητα (ταλαντώνονται διαφορετικά από το κεντρικό όγκο του κτιρίου). Οι σκάλες και το υπόλοιπο τμήμα του κτιρίου συνεχώς προσκρούουν μεταξύ τους μέχρις ότου οι σκάλες διαλυθούν εκ θεμελίων. Οι άνθρωποι που πάνε στις σκάλες πριν λάβει χώρα η οριστική διάλυσή τους, ακρωτηριάζονται φρικτά από τα σκαλοπάτια της σκάλας τη στιγμή που αυτά διαλύονται. Ακόμα και αν το κτίριο δεν καταρρεύσει, μείνετε μακριά από τις σκάλες, καθόσον αυτές είναι από τα πιο πιθανά μέρη του κτιρίου να υποστούν βλάβες. Ακόμα και αν οι σκάλες δεν καταρρεύσουν από το σεισμό, μπορεί να καταρρεύσουν αργότερα από την υπερφόρτωσή τους από τον πανικόβλητο κόσμο που έχει στραφεί σ' αυτές για εκκένωση του κτιρίου. Οι σκάλες πρέπει πάντα να ελέγχονται για καταλληλότητα μετά από σεισμό, ακόμα και αν το υπόλοιπο κτίριο δεν έχει υποστεί ζημιές.
  

8.Πηγαίνετε κοντά στους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου ή έξω από αυτούς αν είναι δυνατόν. Είναι πολύ καλύτερα να είστε κοντά στο εξωτερικό του κτιρίου παρά στο εσωτερικό. Όσο πιο μακριά είστε από την εξωτερική περίμετρο του κτιρίου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να μπλοκαριστεί η οδός διαφυγής σας.
  

9. Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στα οχήματά τους συνθλίβονται όταν ο δρόμος από πάνω (ανισόπεδοι δρόμοι) καταρρεύσει σε περίπτωση σεισμού και καταπλακώσει τα οχήματά τους. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που συνέβη με τις πλάκες ανάμεσα στα καταστρώματα στη λεωφόρο Nimitz. Τα θύματα του σεισμού του Σαν Φραντσίσκο έμειναν όλα μέσα στα αυτοκίνητά τους. Σκοτώθηκαν όλοι. Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί απλά με το να είχαν βγει έξω και να είχαν καθίσει ή ξαπλώσει δίπλα στα οχήματά τους. Όλα τα καταπλακωμένα αυτοκίνητα είχαν κενά ύψους ενός μέτρου δίπλα τους, εκτός από εκείνα στα οποία οι κολώνες από μπετόν είχαν πέσει εγκάρσια πάνω τους.

  

10. Ανακάλυψα, καθώς μπουσουλούσα μέσα σε γραφεία εφημερίδων που είχαν καταρρεύσει, καθώς και σε άλλα γραφεία με πολύ χαρτικό υλικό, ότι το χαρτί δεν συμπιέζεται. Μεγάλα κενά δημιουργούνται γύρω από στοίβες από χαρτί. Διαδώστε αυτό το μήνυμα και σώστε ζωές.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Ε Ν Ο

«Πόλεμος» Τουρκίας με Ισραήλ, κάρφωσαν πράκτορες, αντίποινα;

Με «κήρυξη πολέμου» ισοδυναμεί το κείμενο του διακεκριμένου αρθρογράφου της Washington Post, Ντέιβιντ Ιγκνάσιους, με δεδομένες εξαιρετικές πηγές στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ και των ΗΠΑ, το οποίο αποκαλύπτει ότι στις αρχές του 2012 οι Τούρκοι «κάρφωσαν» στους Ιρανούς, 10 συμπατριώτες τους που φέρονταν να εργάζονται για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Οι Ιρανοί πράκτορες της Mossad έκαναν το μοιραίο λάθος και συναντήθηκαν με τους χειριστές τους (handlers) στην Τουρκία (χώρα θεωρούμενη ως βάση για τις ισραηλινές επιχειρήσεις κατά του Ιράν επί δεκαετίες), με αποτέλεσμα να τους έχει θέσει υπό στενή
παρακολούθηση η τουρκική MIT και να καταγράψει τον ρόλο τους. Στη συνέχεια, είτε για να ανταλλάξει την πληροφορία με κάτι που είχε ενδιαφέρον γι’ αυτούς, είτε για να εκδικηθούν τους Ισραηλινούς για την υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά», φρόντισαν να πληροφορήσουν για τα καθέκαστα τις ιρανικές μυστικές υπηρεσίες.
Η τύχη των 10 αυτών πρακτόρων δεν έχει διευκρινιστεί. Ωστόσο, αυτό που είναι γνωστό, είναι ότι περίπου το ίδιο διάστημα οι Ιρανοί είχαν ανακοινώσει τη σύλληψη 15 πρακτόρων που εργάζονταν για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, ενώ θα μπορούσαν να συνδέονται με τις δολοφονίες Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων. Η πιθανότητα να έχουν εκτελεστεί είναι εξαιρετικά υψηλή και αυτό «χάρη» στην επισταμένη τήρηση εκ μέρους της ΜΙΤ του κυνικού κανόνα των διεθνών σχέσεων, που αδιαφορεί απολύτως για την τύχη επιμέρους ατόμων, εφόσον αυτό που διακυβεύεται, είναι αυτό που γίνεται αντιληπτό ως «εθνικό συμφέρον». Εξίσου… κυνικά είναι όμως ενίοτε και τα αντίμετρα.
Το γεγονός ότι έχει περάσει αρκετό διάστημα από την «προδοσία», προφανώς εξηγεί το γιατί οι αντιδράσεις των Ισραηλινών, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, είναι εξαιρετικά συγκρατημένες, παρότι από τα δημοσιεύματα των ισραηλινών μέσων ενημέρωσης είναι σαφές, ότι πρόκειται για μια υπόθεση που σοκάρει την κοινή γνώμη και θα αποτελέσει πρώτο θέμα για ένα διάστημα. Στην ουσία, τα δημοσιεύματα μιλούν για «χωρίς προηγούμενο πράξη προδοσίας απέναντι στο Ισραήλ», για να δανειστούμε τον χαρακτηρισμό της Jerusalem Post. Υπάρχουν όμως και εναλλακτικές ερμηνείες…
Το ζητούμενο που καλείται να απαντήσει κανείς είναι, εάν η δημοσίευση του θέματος είναι τυχαία στη συγκεκριμένη συγκυρία κι εάν θα πρέπει να συνδέσουμε την αποκάλυψη με το έτερο πλήγμα στην Τουρκία που ήρθε από την πλευρά της εφημερίδας Wall Street Journal και αφορούσε προσωπικά τον επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, Δρ. Χακάν Φιντάν.
Η λογική μάλλον υποδεικνύει ότι και τα δυο δημοσιεύματα έχουν σαν στόχο τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τον διοικητή τους, που είναι και εξ απορρήτων του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η ζημιά στα δίκτυα κατασκοπείας απέναντι στο Ιράν είναι τόσο σοβαρή, ώστε στο άρθρο του Αμερικανού αναλυτή, Ισραηλινοί αξιωματούχοι φέρονται να έχουν αποκαλέσει τον ίδιο τον Δρ. Χακάν Φιντάν σε αξιωματούχους της CIA (άρα οι «πηγές» προέρχονται από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες) ως «σταθμάρχη της MOIS στην Άγκυρα».
Όπου «MOIS» πρόκειται για το διαβόητο ιρανικό υπουργείο Πληροφοριών και Ασφαλείας… Βαρύτατη κατηγορία, η οποία εάν εξεταζόταν υπό το πρίσμα της ιρανικής νομοθεσίας θα επέσυρε αυτομάτως την ποινή του θανάτου. Επειδή αυτή η ποινή όμως δεν υφίσταται στις σχέσεις μεταξύ κρατών, καλούμαστε να αναλογιστούμε και να εικάσουμε ποια θα είναι η μορφή του «πολιτικού – στρατιωτικού – διπλωματικού θανάτου» που θα επιλεγεί για την τιμωρία της Τουρκίας…
Αυτά βέβαια με τη σειρά τους, οδηγεί σε ένα επόμενο συμπέρασμα – υποψία, το ότι τα συντονισμένα πυρά που δέχεται η ΜΙΤ, πιθανότατα σημαίνει ότι το είδος της «μη φιλικής» απέναντι στη Δύση συνολικά συμπεριφοράς των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, όχι μόνο απέναντι στο Ισραήλ, πιθανότατα σημαίνει ότι αυτά που τους καταλογίζουν είναι πολύ περισσότερα και ενδεχόμενες περαιτέρω αποκαλύψεις θα ήταν λογικό να αναμένονται.
Στο άρθρο του Ιγκνάσιους, οι Ισραηλινοί φέρονται να ζήτησαν από τις ΗΠΑ να ζητήσουν τον λόγο από τους Τούρκους, χωρίς όμως η Ουάσιγκτον να προχωρήσει, προφανώς λόγω των εξαιρετικά ευαίσθητων ισορροπιών στο ζήτημα της Συρίας, αλλά και άλλα ανοικτά μέτωπα της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το «αδίκημα» διαγράφτηκε, ενώ ουδείς γνωρίζει τι γνωρίζουν «άλλες» μυστικές υπηρεσίες για τη δράση των τουρκικών εντός του Ιράν, ώστε να επιχειρηθεί ένα «εναλλακτικό πλήγμα» στην Τουρκία, αν και «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο»…
Τα μέτωπα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι πολλά, καθώς επίσης και συνολικότερα αυτά πέριξ των τουρκικών συνόρων. Η υπομονή που έδειξαν ΗΠΑ και Ισραήλ με την Άγκυρα είναι αξιοσημείωτη. Υπό το φως των εξελίξεων, ίσως θα έπρεπε να επανεξεταστεί το περιεχόμενο των συνομιλιών κατά την επίσκεψη του διοικητή της Mossad, Ταμίρ Πάρντο, στην Τουρκία, όπου συνάντησε τον ομόλογό του, Δρ. Χακάν Φιντάν, ενώ φερόμενο ως αίτημά του για συνάντηση με τον Ερντογάν, απορρίφθηκε…
Ίσως λοιπόν, να έχουμε περάσει στη φάση αυτών που οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες αποκαλούσαν ως «active measures», στην περίπτωσή μας ας το μεταφράσουμε ως «αντεπίθεση».
http://www.defence-point.gr/news/?p=86965

Η ΙΣΤΟΡΙΑ, Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗ

   

Ησίοδος, ’’Έργα και Ημέραι’’.
Πόσο επίκαιρα μοιάζουν τα λόγια του Ησιόδου, τώρα που το παράλογο βαφτίστηκε, λογικό, το τέλμα λέγεται ανάπτυξη και το ανήθικο, ορθό και ηθικό. Άλογοι λόγοι περιτρέχουν την ατμόσφαιρα, παράξενοι σαν τα ξέφτια των νεφών στον ουρανό, που κι αυτά δεν φαίνονται πια φυσικά, αλλά αφύσικα, κατασκευασμένα, λες και η αποστολή τους δεν είναι να βρέξουν τον ευπρόσδεκτο υετό, να ποτίσει την γη, αλλά για να σπείρουν την αρρώστια και την απάθεια.

Αφύσικοι κυκλώνες και τυφώνες, σαν φτιαγμένοι στο εργαστήριο κάποιου παράφρονα, που θέλει να προκαλέσει σοκ και δέος στο ανθρώπινο κοπάδι, να το τιθασεύσει και να το ποδηγετήσει, να το καταστρέψει και να το αφανίσει.

Κάθε γειτονιά του κόσμου δέχεται πλήγματα, είτε πολεμικά και εξεγέρσεις, ή οικονομικά, ή από φυσικά(;) φαινόμενα, τσουνάμι, σεισμοί, τυφώνες κ.λπ.

Ο δικός μας μικρόκοσμος δέχεται οικονομικό πόλεμο, που λόγω της αβελτηρίας των πολιτικών ταγών, φαίνεται προς το παρόν ανίκητος, με κίνδυνο και άλλων εθνικών απωλειών. Η χρόνια αμεριμνησία και ανοχή του λαού, η ηθελημένη άγνοιά του, μαζί με την εσκεμμένη ανικανότητα των εξωμοτών πολιτικών , επιτείνει το πρόβλημα.



Προς το παρόν δεν φαίνεται στον ορίζοντα ο ηγέτης που θα΄χει την αστραπή στα μάτια, στα χέρια τον κεραυνό, στην καρδιά την άδολη αγάπη για την πατρίδα, και την αποφασιστικότητα για θυσία. Βλέπεται εσείς κανένα να συγκεντρώνει αυτά τα προσόντα;

ΚΑΝΕΝΑ. Και πολύ φοβάμαι ότι στις δικές μας τις γενιές,..... δεν πρόκειται να βρεθεί. Γιατί πρώτα πρέπει και μεις ν΄αλλάξουμε σαν λαός. . Δηλαδή πρέπει να διορθώσουμε την Παιδεία μας. Από Παιδείας άρξασθε. Από την Παιδεία άρχισαν και αυτοί την καταστροφή και το ξήλωμα του Ελληνισμού.

Πλούταρχος.
Μετά την Παιδεία ακολουθεί η Ελευθερία. Έχουμε δρόμο λοιπόν μπροστά μας γιατί πρέπει να έχουμε και Ενότητα. Να λειτουργούμε με το ‘’εμείς’’ και όχι με το ΄΄εγώ’’,αν θέλουμε να πάψουμε να είμαστε οι παλιόψαθες των ξένων.
Τα σκόρπια κομμάτια ενός πάζλ –μιας πατρίδας κατακερματισμένης-, από διάφορα πολιτικοκοινωνικοθρησκευτικά ‘’πιστεύω’’, είναι μια τρύπια ανοιχτή παλάμη, εικόνα αγανάκτησης και επαιτείας. Όταν τα ανόμοια κομμάτια μπουν στην θέση τους, τότε συμπληρώνεται η όμορφη εικόνα της ενότητας.

Τότε η ανοικτή παλάμη γίνεται γροθιά, εικόνα αποφασιστικότητας και δύναμης. Τότε φυσικό επακόλουθο είναι η εκπλήρωση του Ποθούμενου, γιατί ο ενωμένος αποφασισμένος -ακόμα και για θυσίες-, λαός, δεν θέλει και δεν μπορεί να είναι ραγιάς.

Ας φυλάξουμε μέσα στις ψυχές μας την σπίθα για ελευθερία, και να την ενσταλάξουμε στις ψυχές των παιδιών μας. Αυτές οι σπίθες θα φέρουν αναπόφευκτα την πυρκαγιά.

..................................................................................................................................
Στους περισσότερους από δαύτους είναι εμφανή πλέον τα αποτελέσματα της λοβοτομής. Τα παγωμένα κενά μάτια τους και το αφύσικο περπάτημά τους, μας παραπέμπουν σε πολιτικά – και όχι μόνο-, ζόμπι, που σκορπούν στο πέρασμά τους την καταστροφή και την ισοπέδωση, αυτοκαταστρεφόμενοι παράλληλα και οι ίδιοι, εγκλωβισμένοι σ΄ένα κύκλο παράνοιας και σήψης.

Η ιστορία διδάσκει ότι τα καθεστώτα των Τριάκοντα (ή τριακοσίων, ή τριών), που επιβάλουν οι νικητές στις ηττημένες χώρες, προσελκύουν κάποια στιγμή το ενδιαφέρον των Θρασύβουλων, που φροντίζουν να εκπληρώσουν το ποθούμενο. .........

ΟΙ ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ – ΣΟΚ ΤΩΝ ΝΥΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟ! « www.olympia.gr                             

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ – ΣΟΚ ΤΩΝ ΝΥΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟ!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 17, 2013

 Εκτενές ρεπορτάζ για την εμπλοκή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου στο σκάνδαλο της Proton Bank…

δημοσιεύουν οι New York Times.

Η εφημερίδα αναφέρεται στο πόρισμα του εισαγγελέα Καλούδη και στην πιθανότητα σύνταξης κατηγορητηρίου σε βάρος του διοικητή της ΤτΕ.

Ακόμα, φιλοξενεί συνέντευξη του ίδιου, στην οποία παρουσιάζει τη συμφωνία της Proton με την Τράπεζα Πειραιώς ως αναγκαίο ρίσκο, ενώ παρουσιάζει τους ισχυρισμούς του προσωρινά κρατούμενου, σήμερα, επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη για το ρόλο του κεντρικού τραπεζίτη στην υπόθεση.

Ακολουθεί ολόκληρο το δημοσίευμα των NYT, σε μετάφραση του directNEWS.gr:

«Σε μια εποχή που οι κεντρικοί τραπεζίτες, όπως ο Μπεν Μπερνάνκι, κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομική σκηνή, λίγοι κατέχουν τόση δύναμη στο εσωτερικό της χώρας τους, όση ο Γεώργιος Α. Προβόπουλος, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στο να αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση και να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ.

Τώρα, όμως, ο κ. Προβόπουλος είναι αντιμέτωπος με μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ταραχώδους βασιλείας του: μια έρευνα σχετικά με το αν καταχράστηκε τη θέση του, εγκρίνοντας μια τραπεζική συμφωνία, με εμπλεκόμενο τον πρώην εργοδότη του και επιχειρηματικού μεγιστάνα, που κατηγορήθηκε στη συνέχεια για υπεξαίρεση και απάτη.

Σε ένα εμπιστευτικό πόρισμα που εκδόθηκε τον περασμένο Μάιο, ένας ανώτερος Έλληνας εισαγγελέας, έλεγε ότι ο κ. Προβόπουλος ενέκρινε την €71.000.000 ευρώ (96 εκ. δολ.) συμφωνία, παρά τις προειδοποιήσεις από το προσωπικό του, σχετικά με τα οικονομικά του αγοραστή. Το πόρισμα, μέρη του οποίου εξετάστηκαν από τους New York Times, δίνει μια εικόνα για το πεδίο της έρευνας, για την οποία ελάχιστα έχουν προηγουμένως αποκαλυφθεί.

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο κ. Προβόπουλος ωφελήθηκε προσωπικά από τη συναλλαγή, η οποία τελικά εγκρίθηκε. Ο ρόλος του όμως – και το ενδεχόμενο, όσο απομακρυσμένο κι αν είναι, ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ποινικές διώξεις – θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις πέρα από την Ελλάδα. Άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ έχουν επενδύσει περισσότερα από 40 δισ. ευρώ για να καλύψουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Κατά τη διαδικασία αυτή, πίεσαν την Αθήνα να καθαρίσει τη διαφθορά και τον παρεοκρατικό καπιταλισμό που είναι η ρίζα των προβλημάτων της χώρας.

Σύμφωνα με το πόρισμα, ο κ. Προβόπουλος επέτρεψε στον επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, να συνάψει μια συμφωνία με τον πρώην εργοδότη του κ. Προβόπουλου, την Τράπεζα Πειραιώς, σε απέραντα διογκωμένη τιμή. Η πράξη αυτή επέτρεψε στον κ. Λαυρεντιάδη να αποκτήσει τον έλεγχο μιας άλλης τράπεζας, της Proton, και, στην πορεία, να ωφελήσει την Πειραιώς, η οποία παράπαιε.

Ο φάκελος παραθέτει μια σειρά από κόκκινα σημεία που οι εποπτικές αρχές τραπεζών έθεσαν για τον κ. Λαυρεντιάδη, όπως το υπερβολικό χρέος και τις υποψίες για ξέπλυμα παράνομου χρήματος. Τον περασμένο Δεκέμβριο, είχε κατηγορηθεί για υπεξαίρεση από την Proton, προκειμένου να στηρίξει άλλα συμφέροντα του. Κρατείται στη φυλακή εν αναμονή της δίκης του και έχει αρνηθεί τις κατηγορίες.

Η Proton Bank χρειάστηκε να διασωθεί από την ελληνική κυβέρνηση, με κόστος 1,3 δισ. ευρώ.

Ο αντεισαγγελέας τότε, Γιώργος Καλούδης, υπογράμμιζε στο πόρισμά του, ότι υπάρχουν αρκετά ερωτήματα σχετικά με την συναλλαγή, που δικαιολογούν την περαιτέρω διερεύνηση του χειρισμού της υπόθεσης από την κεντρική τράπεζα. Ο κ. Καλούδης, ο οποίος δεν είναι πλέον στη θέση του, αρνήθηκε να σχολιάσει.

Ο κ. Προβόπουλος, σε μια συνέντευξη, είπε ότι όλες οι ενέργειές του στόχευαν στην πρόληψη της κατάρρευσης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και ότι το διοικητικό συμβούλιο της κεντρικής τράπεζας ενέκρινε ομόφωνα την συμφωνία της Proton. Πρόσθεσε ότι ο κ. Λαυρεντιάδης είχε μια 20ετή πορεία ως επιτυχημένος επιχειρηματίας και είχε υποσχεθεί να κάνει την τράπεζα ένα πιο συντηρητικό ίδρυμα.

“Ήταν έτοιμος να εισφέρει πρόσθετα κεφάλαια στην τράπεζα και ικανοποιούσε όλες τις τυπικές και νομικές απαιτήσεις”, είπε ο κ. Προβόπουλος. Επεσήμανε ότι ο κ. Λαυρεντιάδης τελικά συνελήφθη και του διώχθηκε με βάση τα στοιχεία που παρείχε η κεντρική τράπεζα.

Η αμφισβήτηση του κ. Προβόπουλου και της διάσωσης των ελληνικών τραπεζών, απηχεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις χρηματοδοτούμενες από τους φορολογούμενους διασώσεις των μεγάλων αμερικανικών τραπεζών κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Πριν από πέντε χρόνια, ο Henry M. Paulson Jr, ο πρώην επικεφαλής της Goldman Sachs, ο οποίος ήταν τότε υπουργός Οικονομικών, και άλλοι με δεσμούς με την Wall Street, ενορχήστρωσαν τις διασώσεις, προκαλώντας τη δημόσια κατακραυγή.

Στην Ελλάδα, ο κ. Προβόπουλος επίσπευσε μια σειρά συμφωνιών που μεταμόρφωσαν την Τράπεζα Πειραιώς, όπου είχε διατελέσει αντιπρόεδρος πριν από την ένταξή του στην κεντρική τράπεζα, στην πιο ισχυρή τράπεζα του έθνους. Το νομικό έπος είναι επίσης ένα ορατό σημάδι μιας παρασκηνιακής πάλης για εξουσία, μεταξύ του κ. Προβόπουλου και της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, για τον έλεγχο των τραπεζών της χώρας, που για δεκαετίες υπήρξαν πηγή υποστήριξης και επιρροής στην Ελλάδα.

Το αν οι εισαγγελείς θα διώξουν επισήμως τον κ. Προβόπουλος είναι ασαφές. Οι δικηγόροι του κ. Λαυρεντιάδη έχουν υποστηρίξει ότι η υπόθεση του πελάτη τους και του κ. Προβόπουλου, πρέπει να διερευνηθούν από κοινού, όπως ο κ. Καλούδης προτείνει στην έκθεσή του.

Υποστηρικτές του διοικητή λένε ότι η έρευνα είναι πολιτικά υποκινούμενη και αβάσιμη, μια προσπάθεια καταδίωξης του κ. Προβόπουλου, έτσι ώστε η σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστη πολιτική τάξη να μπορέσει να επαναβεβαιώσει τον εαυτό της. Αλλά, οι επικριτές του κ. Γ. Προβόπουλου υποστηρίζουν ότι η στρατηγική που ακολουθήθηκε στην συμφωνία της Proton – που περιγράφεται ως μια σειρά από παρασκηνιακοί ελιγμοί που ωφέλησαν τον Μιχάλη Γ. Σάλλα, τον αυταρχικό πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς – εφαρμόστηκε επανειλημμένα, πιο πρόσφατα, όταν η Πειραιώς αγόρασε τις ελληνικές επιχειρήσεις τριών κυπριακών τραπεζών τον περασμένο Μάρτιο, σε τιμή κατακύρωσης €524.000.000, και λίγους μήνες αργότερα αποκόμισε κέρδος €3.500.000.000 για τη συναλλαγή.

“Η θέση του διοικητή έχει γίνει πολύ ισχυρή, και δεν νομίζω ότι έχει υποβληθεί σε ουσιαστική εξέταση”, δήλωσε ο Παύλος Ελευθεριάδης, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος έχει επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο ειδικές ομάδες συμφερόντων στην Ελλάδα έχουν επεκτείνει την επιρροή και τη δύναμή τους τα τελευταία χρόνια. “Υπήρχε η θεαματική αποτυχία της Proton, και υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τη συμφωνία της Πειραιώς στην Κύπρο. Χρειαζόμαστε ριζική μεταρρύθμιση όλων των θεσμικών μας οργάνων – Συμπεριλαμβανομένης και της Τράπεζας της Ελλάδας”.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο κ. Προβόπουλος έχει γίνει στόχος επικρίσεων. Έχει κάνει ελάχιστα για να αποκρύψει την χαμηλή εκτίμησή του για το πολιτικό κατεστημένο, επικρίνοντας ανοιχτά τις δημοσιονομικές πολιτικές του και ιδιωτικά τόσο το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας όσο και το αριστερής κλίσης ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν επιτίθενται στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας με περισσότερη δύναμη και ταχύτητα.

“Δεν είμαι σε αυτή τη δουλειά για να ευχαριστήσω τους πολιτικούς”, δήλωσε ο κ. Προβόπουλος, 63 ετών, σε συνέντευξή του στο ευρύχωρο γραφείο του. “Δεν είμαι απλά ένας απλός πολίτης. Έχω πολύ μεγαλύτερες ευθύνες. Οι ενέργειές μου θα κριθούν στο μέλλον, αφού η σκόνη θα έχει κατακαθίσει και οι άνθρωποι είναι σε καλύτερη θέση να εκτιμήσουν τα αποτελέσματα”.

Η ανώτερη θέση του στο διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία, μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επεδίωξαν ένα βάναυσο καθεστώς λιτότητας για την Ελλάδα, έχει τροφοδοτήσει τις υποψίες ότι προσομοιάζει πιο στενά στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης από όσο στον πολιορκούμενο ελληνικό λαό.

Και ο ίδιος αμφισβήτησε εμμέσως την εξουσία του κ. Σαμαρά, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός το 2012 και ο οποίος ανέμενε ότι ο ρόλος του τραπεζικού εκλέκτορα θα προοριζόταν για τον πρωθυπουργό, όπως ήταν το έθιμο στην Ελλάδα.

Για δεκαετίες, η πολιτική επιρροή σε αυτή τη χώρα είναι σε άμεση συνάρτηση με την ικανότητα ενός πολιτικού να δανείζεται και να ξοδεύει, με τις τοπικές τράπεζες, κύριοι αγοραστές των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, να ενεργούν ως πρωταρχικοί διαμεσολαβητές. Υπό ένα καθεστώς λιτότητας, μια τέτοια προσέγγιση δεν είναι πλέον δυνατή. Και καθώς οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται – μέχρι σήμερα, ο κ. Προβόπουλος έχει επιβιώσει πέντε πρωθυπουργών και επτά υπουργών οικονομικών – η δύναμη του διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας έχει μόνο στερεοποιηθεί.

Εκπαιδευμένος ως καθηγητής οικονομικών, ο κ. Προβόπουλος δεν είναι ακαδημαϊκός ελιτιστής. Το ύφος του – με αυτοπεποίθηση, αν όχι μαχητικός – έχει τη στάση ενός ανώτατου τραπεζικού στελέχους, ρόλος που εκτελούσε για μια δεκαετία πριν από την ανάληψη των ηνίων της Τράπεζας της Ελλάδας το 2008. Όπως το βλέπει ο ίδιος, η εμπειρία του ως αυστηρού διαπραγματευτή, είχε κρίσιμη σημασία για τις ελληνικές τράπεζες, στο να τις αποτρέψει από το να υποκύψουν στη σχεδόν μοιραία τραπεζική κρίση τους περασμένου έτους και στην επανεμφάνισή τους τώρα με ένα νέο φορτίο κεφαλαίου, προσφορά του Ευρωπαίου φορολογούμενου.

Η απάντησή του στον τραπεζικό πανικό είχε την αίσθηση μιας στρατιωτικής εκστρατείας. Υπό την κάλυψη της νύχτας, αεροπλάνα από τη Φρανκφούρτη και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες πέταξαν με παλέτες μετρητών, οι οποίες στη συνέχεια μεταφέρθηκαν με πλοία, φορτηγά και τρένα σε τράπεζες σε όλη τη χώρα. Και με τη μια ελληνική τράπεζα μετά την άλλη να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αποτυχία, η έξαρση των συγχωνεύσεων τραπεζών που ενορχήστρωσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν άνευ προηγουμένου.

“Η πείρα μου ως εμπορικού τραπεζίτη ήταν πολύ χρήσιμη”, είπε. “Πιστεύω ότι κάναμε καλή δουλειά – Αν το τραπεζικό σύστημα δεν είχε προστατευεί, μάλλον θα έπρεπε να βγούμε από τη ζώνη του ευρώ”.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα να σωθεί η ελληνική οικονομία, είπε, νεύοντας σοβαρά προς την κατεύθυνση του γραφείου του, “το κέντρο βάρους ήταν ακριβώς εδώ”.

Η εξαετής θητεία του κ. Προβόπουλου λήγει τον επόμενο Ιούνιο, και ενώ είναι σύνηθες για τους νέους πρωθυπουργούς να διορίζουν τους δικούς τους επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών, ένας αυξανόμενος αριθμός τραπεζιτών και επενδυτών υποστηρίζουν ότι ο κ. Προβόπουλος θα πρέπει να ανανεωθεί υπό το πρίσμα της εύθραυστης χρηματοπιστωτικής κατάστασης της χώρας. Αλλά η έρευνα της Proton θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό.

Σε κάποιο βαθμό, στη συναλλαγή της Proton βρίσκεται η ουσία του τι έχει κάνει τον κ. Προβόπουλο μια πολωτική φιγούρα. Σχεδιασμένη γρήγορα στο τέλος του 2009 και στις αρχές του 2010, η συμφωνία βασίστηκε στις δεξιότητες διαχείρισης κρίσεων του κεντρικού τραπεζίτη και έδειξε την προθυμία του να βάλει ένα αβέβαιο στοίχημα, με την ελπίδα ότι το αποτέλεσμα ενός πιο σταθερού τραπεζικού συστήματος θα μπορούσε να δικαιολογήσει τους κινδύνους. Αλλά, επίσης, ρίχνει ένα όχι και τόσο κολακευτικό φως στο σκοτεινό δούναι και λαβείν ανάμεσα στους τραπεζίτες, τους ηγέτες των επιχειρήσεων και των κυβερνητικών αξιωματούχων, που από καιρό είναι συνώνυμο με την πορεία της Ελλάδας και που πολλοί πιστεύουν ότι βρίσκεται στη ρίζα της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας.

Εκείνη την εποχή, ο κ. Λαυρεντιάδης καθόταν πάνω σε χρέος άνω των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Πειραιώς, υπό τον κ. Σάλλα, έψαχνε να ξεφορτωθεί 31% των μετοχών της στην Proton, το οποίο είχε αποκτήσει το 2008.

Η συμφωνία, όπως την είδε ο κ. Προβόπουλος, θα έλυνε δύο προβλήματα: θα έδινε στην Πειραιώς μια αναγκαία έγχυση μετρητών και στην ασταθή Proton έναν νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος υποσχέθηκε να επενδύσει και να σταθεροποιήσει το ίδρυμα.

Η συμφωνία με την Proton ανακοινώθηκε στις 29 του Δεκεμβρίου του 2009. Την επόμενη μέρα, ο κ. Λαυρεντιάδης μεταβίβασε €71.000.000 προς την Πειραιώς, σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα – παρότι η πώληση δεν είχε επισήμως εγκριθεί από τις ρυθμιστικές διαίρεση της κεντρικής τράπεζας.

Καθώς εβδομάδες πέρασαν χωρίς ένα νεύμα από τις ρυθμιστικές αρχές, ο κ. Λαυρεντιάδης άρχισε να ανησυχεί ότι δεν θα αποκτήσει ποτέ τον έλεγχο της τράπεζας. Ο κ. Λαυρεντιάδης δήλωσε στους εισαγγελείς ότι συναντήθηκε με τον κ. Σάλλα, τον πρόεδρο της Πειραιώς, στα τέλη Μαρτίου και είπε ότι είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από τη συμφωνία.

“Μην το κάνεις αυτό”, απάντησε ο κ. Σάλλας, σύμφωνα με τον κ. Λαυρεντιάδη. “Επιτρέψτε μου να καλέσω τον καλό μου φίλο Γιώργο Προβόπουλο, και θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να εγκριθεί αυτή η συμφωνία”.

Λίγες μέρες αργότερα, η κεντρική τράπεζα ενέκρινε την πώληση.

Η Τράπεζα Πειραιώς, σε δήλωσή της, ανέφερε: “Ο ισχυρισμός ότι η Τράπεζα Πειραιώς ή ο πρόεδρος της παρενέβησαν ανάρμοστα για να διευκολυνθεί η πώληση μετοχών της Τράπεζας Proton στον κ. Λαυρεντιάδη, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα και αντανακλά την αποπροσανατολιστική υπερασπιστική γραμμή που πρόσφατα υιοθετήθηκε από τον κ. Λαυρεντιάδη, 28 ολόκληρους μήνες μετά την αρχική του δίωξη”.

Στη ρίζα της άμυνας του κ. Γ. Προβόπουλου είναι η άποψή του ότι κατά τη στιγμή της συναλλαγής, το Μάρτιο του 2010, ο κ. Λαυρεντιάδης είχε μια αρκετά ισχυρή φήμη ως επιχειρηματίας ώστε να εγκριθεί ως νέος ιδιοκτήτης τράπεζας στην Ελλάδα. Αυτό δεν ήταν, όμως, μια άποψη που συμμερίστηκε ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου, που απέρριψε μια προσπάθεια από τον κ. Λαυρεντιάδη να αγοράσει μια τράπεζα στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, υποστηρίζοντας ότι τα οικονομικά του ήταν αμφίβολα.

Εκ των υστέρων, ο κ. Προβόπουλος είπε, πως δέχεται ότι ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν ένας κακό ηθοποιός. Αλλά ο ίδιος απορρίπτει την αιτίαση ότι η πώληση της Proton και οι συμφωνίες της Πειραιώς στην Κύπρο αποκαλύπτουν εύνοια προς τον πρώην εργοδότη του ή σε ελληνικές τράπεζες γενικά.

“Πρώτη και μοναδική προτεραιότητα μου είναι να διασφαλιστεί η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού τομέα”, είπε ο κ. Προβόπουλος. Ο κ. Σάλλας της Πειραιώς ήταν διατεθειμένος να αναλάβει κινδύνους που οι άλλοι δεν ήταν, πρόσθεσε.

Όσο για τον κ. Λαυρεντιάδη, συνεχίζει να διακηρύττει για την αθωότητά του.

“Αν είμαι ένοχος”, είπε πρόσφατα στους εισαγγελείς, “το ίδιο ένοχοι είναι και ο κ. Σάλλας και ο κ. Προβόπουλος”.».

http://directnews.gr/economy/35939-olo-to-dhmosieuma-ton-nyt-gia-provopoulo-laurentiadh-kai-salla.html